Van glorie en lijden

Sonnetten uit de loopgraven aan den Yser

[p. 36]

Op een November-morgend

Ik denk weer aan mijn stad; de schemering
van den November-morgend schonk wat leven
aan al die stille straten, daar het beven
van oud geroep, bracht, wat verandering.

Ik denk mijn stad, toen 't nacht-gedroom verging
en 't menschgedoe, pas uit den slaap verheven,
weer heen en weder liep, om zonderling,
zijn menigvuldig werkje een doel te geven.

Ik denk het leven in dien vroegen morgendstond,
als groen en wit de koude zon kwam slieren
doorheen de vaag-gekleurde wolken-kieren.

En 'k denk, hoe ver, de zee heur vooizen suisde,
en eenzaam traag heur golven glijden zond,
bij 't lieve stadje, waar geluk-zijn huisde.