Van glorie en lijden

Sonnetten uit de loopgraven aan den Yser

[p. 14]

De Wreede Intocht

Eens kwam een dolle en breede menschen-vloed,
met staal gewapend en in grijze kleêren,
met dezen blik, die valsche plannen broedt,
- en klagend bonsden klokken, heen en weêre!

Of zij geheel de wereld zouden keeren,
zoo drongen zich de mannen, en de gloed
der avond-zon, vergrootte nog hun stoet!
van lange lansen en getogen speren.

De vrouwen vreesden en de kinders weenden,
de honden basten, of ze een ondeugd steende,
en kalme steden stonden ginds in brand.

Toen zei de moeder, en heur witte hand
sloot de oogen dicht van 't kind, dat zachte weende:
- ‘o Zie niet, kind, de Kwade tiegt door 't land’.