Van glorie en lijden

Sonnetten uit de loopgraven aan den Yser

[p. 11]

De Wreede Intocht

[p. 13]

De Moeder sprak:

Zie, kind, hoe de avond komt met vrede-schreden
en alle boomen staan gerust en grauw
en staren naar den duister, die 't verleden
met 't heden bindt in droomens-grijze schaûw.

De vijver ligt zoo stille, en schijnt zich nauw
te wikkelen in de innige avond-vrede,
die om ons huisje wispelt hope-beden,
- en 't leven maakt een spel van licht en schaûw.

En hoor, o kind, hoe nog een vogel fluit
en, trage wiekend, wil zijn nestje vinden,
berustend in het Goed', dat de aarde omsluit.

En ruik hoe breed de zoele en milde winden
ons brengen aller-zoetste geuren meê,
verinnigd in der wereld schoone vreê.