Lekenspiegel

[p. 71]

39 De openbaring van de Heilige Kerk en over het joodse volk

Dat ik, zoals u hoort, dieper inga op de bijbel en op de stamvaders, doe ik opdat u kennis verwerft over het begin van de wereld, hoe de gesteldheid van de mens verandert en hoe die voortgaat van de een op de ander.

Ik zal niet veel langer ingaan op de bijbel, maar ik zal het spoedig over andere zaken hebben, waaruit u wijsheid, deugd en andere zaken kunt leren die goed zijn voor de ziel.

Na Abraham kwam zijn deugdzame zoon Isaac, die altijd zedig was, zoals hij van zijn vader had geleerd. De heilige vader Isaac had twee zonen, een tweeling. De ene heette Esau, de ander Jacob. Esau kwam eerst, daarna Jacob. Hun beider moeder heette Rebecca. Ook al was Jacob als laatste geboren, toch werd hij door een list van zijn moeder gekozen tot voogd over zijn broer en kreeg hij al het voordeel dat de eerstgeborene ten deel hoort te vallen. Het zou te ver voeren om uiteen te zetten hoe de moeder dit voor elkaar kreeg (omdat zij meer van Jacob hield dan van Esau). Dit boek is niet bedoeld om oude verhalen van vroeger op te rakelen.

Deze heilige aartsvader Jacob groeide deugdzaam op en stond God zo na, dat hij Israël genoemd werd, hetgeen betekent: man die God ziet. Naar ik vernam, heet het joodse volk in navolging van hem: kinderen van Israël, omdat dat volk op hem teruggaat. Deze aartsvader zag in een droom een ladder die tot aan de hemel reikte met op- en neergaande engelen. En hij zag God, Die alle mensen loven, bovenaan zitten. Toen hij ontwaakte, zei hij:

- ‘Gods huis bevindt zich op deze plek, net zoals de poort naar de hemel. Dat weet ik nu zeker. Deze plek zal Gods huis heten.’

Hij richtte daar een wijsteen op, die ons herinnert aan de openbaring van de Heilige Kerk, want de steen staat symbool voor Christus, de hooggeboren Zoon van God, Die het begin

[p. 72]

en het fundament is van de Heilige Kerk. De engelen gaan dagelijks omhoog en omlaag op het altaar van die steen. Priesters dienen daar de sacramenten toe en bidden zowel voor levenden als doden tot de barmhartige God. Daar brengen de engelen met grote eer gebeden voor Onze Heer. Hier vinden de symbolen van de Kerk hun oorsprong. Men vindt er daarvan vele in het Oude Testament.

Men leest ook dat Jacob olie goot op de steen die hij daar oprichtte. Die olie staat symbool voor Gods barmhartigheid, waarmee Hij later de mensheid, op wie Hij boos was, verloste, toen zijn Zoon hier naar beneden kwam die met zijn heilige bloed de boosheid ten goede keerde. Het gebruik bestaat nu nog: als een bisschop een altaar wijdt, strijkt hij er heilige olie op. Daardoor legt hij een verband met deze gebeurtenis ten tijde van Jacob.

De aartsvaders Abraham, Isaac en Jacob waren gehuwd en kenden tijdens hun leven zorgen over hun vrouw, hun kinderen en hun bezit. Nochtans werd hun verstand daardoor niet op een dwaalspoor gebracht of raakte het ook maar een beetje vervreemd van God. Daarom zijn er mensen die zo'n soort huwelijk verkiezen boven de maagdelijkheid van de heilige Johannes de Evangelist; God kent de waarheid.

God vergunde het de goede man Jacob dat uit de twaalf zonen die hij kreeg twaalf geslachten voortkwamen, die zo groot waren dat elk geslacht bestond uit 12000 mensen. Dit waren de joodse stammen, door middel waarvan God vele wonderen verrichtte toen zij aan de macht waren.

Een van deze twaalf zonen heette Judas. Zijn geslacht gaat van kind tot kind voort tot de uitverkoren maagd Maria, uit wie Christus, de Redder van de aard - moge Hij eeuwig geloofd zijn! - werd geboren. Deze edele en goede afkomst beschrijft Matteüs, die niets van de waarheid miste, in zijn evangelie. Hij begint de afstamming van Maria met Abraham, de voorvader van Judas over wie u mij zojuist hebt horen vertellen.

[p. 73]

En van daar af aan gaat hij netjes door tot aan Christus, de Zoon van God. Daartussen zaten, als ik het goed heb, veertig generaties, Abraham en Christus meegeteld. Ook moet u weten dat er drieduizend jaar tussen die twee zijn verstreken.

Van Abraham terug naar Adam zaten twintig generaties, zoals Lucas beschrijft. Daartussen verstreken 1199 jaren. Matteüs schrijft hier meer over, maar daar ga ik niet op in. Het begin van dit geslacht ligt bij God, die Adam schiep, want God is Adams vader. En het einde van dit grote en mooie geslacht ligt bij Christus, de Zoon van God. Zo ligt het begin van het geslacht bij God en het einde bij zijn Zoon. Want Christus bleef als God en als mens maagdelijk en Hij verwekte niets met zijn lichaam. Maar toch liet Hij meer kinderen achter na zijn dood dan dat er voor Zijn komst waren. Want alle - oud of jong, rijk of arm - die het christendom en de Heilige Geest hebben ontvangen zijn zijn kinderen. Diegenen zijn uitverkoren die niet de zinnelijke lust volgen, maar die voor de tweede keer geboren worden uit God, door middel van het doopsel en de Heilige Geest. Dat is het mooiste en aanzienlijkste, zoals Christus zelf, de hoogste Onderwijzer in waarheid, zegt. En dit zijn allemaal zijn kinderen, ongeacht wie hun vader of moeder was. Adams kinderen werden geboren volgens de eisen die bij het lichaam horen, maar de kinderen van Christus zijn nota bene voor de tweede maal tot leven gekomen door de Heilige Geest en door het doopsel. Kortom: er vinden twee geboortes plaats. De eerste helpt ons niet aan het eeuwige leven, maar de tweede brengt ons daar zeker wel, mits wij oprecht zijn in ons geloof.