Lekenspiegel

37 Over gehoorzaamheid

Abraham, over wie ik zojuist sprak, kreeg samen met zijn vrouw Sara, ook al was zij oud, één zoon, genaamd Isaac, die hij zeer liefhad. God droeg hem, ter beproeving van zijn geloof, op zijn kind te offeren ter ere van Hem in een vuurstapel op een berg, zoals men in die tijden schapen en beesten offerde. Abraham wilde gehoorzaam zijn aan God door zijn geboden op te volgen. Hij nam het kind mee de berg op en had vuur en zwaard bij zich om het kind daar te doden. Toen zei het kind:

- ‘Vader, waar is het offer dat u zult brengen? Ik zie er hier geen.’

De vader antwoordde meteen:

- ‘Lief kind, God zal ervoor zorgen.’

Op het moment dat hij zijn zwaard omhoog hief in de richting van de hals van het kind dat hij liefhad, kwam de engel van Godswege en hield het zwaard tegen, zodat Abraham zijn slag niet kon toebrengen. Hij liet Abraham direct een ram zien, waarmee hij zijn brandoffer ter ere van God kon volbrengen.

Hieruit kunnen wij leren dat een mens het gebod van God in geen enkele benarde situatie - hoe beroerd ook - moet overtreden. Ja, al zou heel de wereld vergaan, dan nog moet men zich houden aan Gods geboden. Ik laat mij weinig gelegen liggen aan de wereld, alleen mijn Schepper heeft macht over mijn eeuwige zaligheid en ik zal zijn gebod niet in de wind slaan voor iets wat

[p. 68]

in de hemel of op aarde is, wees daarvan overtuigd.

Deze trouwe man Abraham die zijn zoon niet wilde sparen, was gehoorzaam aan God. Maar, als je de zaak in proportie ziet, was de hemelse Vader veel betrouwbaarder: Hij spaarde zijn Zoon in het geheel niet, maar Hij heeft Hem hier naar de aarde gezonden in een vuil stinkend lichaam, waar Hij nooit een gevoel van welbehagen door ondervond en waarin Hij de bittere dood stierf om ons uit de nood te helpen. Daarmee loste Hij onze schuld af, ook al had Hij er zelf geen schuld aan. Dit deed de Heer, Die alle mensen bereidwillig loven, want boven Hem staat niemand. Niets anders dan trouw en oprechte liefde voor ons, arme drommels, zorgde ervoor dat Hij dit deed. Daarmee versloeg Hij de duivel, die zich tot dan toe meester maakte van alle mensen, omdat Adam had geproefd van de appel.

Het verwondert velen als men zegt dat het een grotere zonde is God te vervloeken dan heel de wereld te bederven en alles te gronde te richten. Bedenk hoe groot Gods wraak was toen Adam één gebod brak. Die overtreding was op zichzelf niet zondig, maar het ging erom dat God het de mens had verboden. Adam moest er het paradijs om verlaten. Hierover beklagen wij ons nog steeds, omdat het paradijs vol gelukzaligheid was. Ook moesten allen die na Adam ter wereld kwamen het ontgelden, al hadden zij geen schuld aan de zonde. Vijfduizend jaar lang moesten alle mensen naar de hel. Wij zouden allemaal onsterfelijk zijn geweest en wij zouden zonder te sterven naar de hemel zijn gegaan, als Adam zich aan het gebod had gehouden. Pijn bij de geboorte, angst, verdriet, zorgen, honger, dorst, hagel, sneeuw, storm en vorst, met zware arbeid de kost verdienen om het lichaam te voeden, het heengaan uit deze wereld in grote droevige bitterheid, oorlog, ziekte en kwalen; dit alles overkomt de mens vanwege één beet in een appel. Net zoals de vreselijke pijn in de hel en in het vagevuur. Ja, de goede zielen moesten meer dan vijfduizend jaar naar de voorhel, waar zij lange tijd verbleven met een groot verlangen. En wij zouden er allemaal

[p. 69]

heen hebben gemoeten als het heilige doopsel er niet was geweest. Niets wat geboren werd, kon de zonde wegnemen, behalve de Zoon van God Die grote smart moest doorstaan om ons uit de nood te helpen door naar de aarde te komen als mens en de bittere dood te sterven. Daarmee waste Hij de zonde weg die Adam begaan had. Dit kan u ervan overtuigen dat één zonde zeer zwaar wordt aangerekend, aangezien God meteen de hele wereld om één zonde strafte, waaraan alleen Eva en haar man Adam schuldig waren.

Lieve kinderen, laten we verstandig zijn en ons verre houden van zondigen, zodat wij niet door een kort pleziertje hier op aarde in het eeuwige vuur terechtkomen. En laten we zorgen dat wij in dit korte leven de hemel verdienen. Het behoeft ons niet te bekommeren wat we hier op aarde moeten doorstaan om in de hemel te komen, want het lijden op aarde wordt snel beeindigd, terwijl men daar in de hemel eeuwig verblijft.