Brabantsche yeesten. Les gestes des ducs-de-Brabant par Jean de Klerk d'Anvers (3 delen)

CXLIX.

Vanden tweeden hertoghe Philips, van sijnre moghentheit, van sinen titelen, van sinen vrouwen ende van sinen sone den greve van Charlois.

Dese tweeste hertoghe van Brabant
Die Philippus was ghenant,
Es verre die meeste (ende) wide bekant
Ende mechtichste heere die Brabant
Gehat heeft, hoort mi verclaren,
Meer dan in vier hondert iaren.
Hi scrijft nu sinen titel dus:
Bi der gracien Gods Philippus
Hertoghe van Bourgongnen, van Lothrike,
Van Brabant, van Limborch derghelike,
Greve van Vlaenderen, van Artoys met,
Van Bourgongnen, palatijn, dat wet,
Van Henegouwe, van Hollant heere,
Van Zeelant, van Namen ende ooc meere
Mercgreve van den heileghen rike
Ende heere van Vrieslant derghelike
Van Salines ende van Mechelen.
Dese hertoghe Philips, ic seker ben,
Heeft nu sijn derde vrouwe, dats claer.
Dierste dat was, dits seker waer,
Vrouwe Michiele sekerlike
Des conincs dochter van Vrankerike.
Die ander was die dochter des greven
Van Eeu, edel ende rijc van haven,
Ende hadde ierst tot eenen man
Philips van Nyvers. Nu merket dan,
Van desen tween vrouwen vore ghenant
En haddi gheen kinder, si u becant.
Nu heeft hi sijn derde vrouwe
Ysabeelen, in goeder trouwe,
Des conincs dochter van Portegale,
Een zeere wise vrouwe te male
Ende goet, soe ict belie.
Daer heeft hi af gehat sonen drie.
Dierste was, verstaet wel dat,
Gheboren te Bruessele in die stat,
Int iaer Ons Heeren, segghic di,
XIIII^c, dertich daer bi,
Op alderkinder dach, wilt verstaen,
Ende hi wert kersten ghedaen
Met herde grooter solemniteit
Op Coudenberghe voor waer gheseit,
In Sinte-Jacobs kerke, doe ic ghewach,
Daer menich om liep dies niet en sach.
Dese ionghe, dat si u bekant,
Wert voor waer Anthonijs ghenant.
XIIII maende, dat ghijt versint,
Leefde hi ocht daer omtrint;
Doen sterf hi ende hi waert
Te Bruessele begraven, si u verclaert,
In den choor van S^t Goedelen kerke.
Dander sone, elc hier op merke,
Wert te Ghent gheboren voorwaer
XIIII^c XXXII Ons Heeren iaer,
Opten XXIIII^en dach
Die in de maent april ghelach.
Kersten wert hi ghedaen aldaer
Ses daghe in meie, dat es waer.
Joes hiet hi, des sijt ghewes;
Cortelinghe hi ghestorven es.
Hi leet tot Ghent, soe ghi mooght hooren.
Die derde sone wert gheboren
In Bourgongnen te Dyjoen
Int iaer Ons Heeren, dits waer sermoen ...
.....
.....
.....
Op Sinte Mertens avont.
Karle es dese sone gheheeten.
Dese Karle, dat seldi weten,
Es een schoon kint ende bequame,
Van Charlois draeght hi den name,
Ende es daer af greve ende heere.
Hi heeft ondertrouwt tsiere eere
Vrou Kathrinen die zuverlike,
Des conincs dochter van Vrankerike,
Die hi bi hem heeft met minnen
In der stat van Bruessele binnen,
Daer si met eeren ende met vramen
Houden haren staet te samen.
Van desen hertoghe wide bekant
Van Bourgongnen ende van Brabant
Die nu elfdalfiaer, so wi lesen,
Hertoghe van Brabant heeft ghewesen,
Ware herde vele vroomicheiden
Te bescrivene ter waerheiden;
Maer des en willic niet ane nemen
Te doene, alsoet soude betemen:
Des beveelict iement anders voort,
Die dat sal setten alsoet behoort.
Niet min ic bidde daghelike
Voor hem Gode van hemelrike,
Ende voor sijnre vrouwen sonder verlaet,
Ende voor sinen edelen staet,
Dat hem God door sijn moghentheit
Verleene lanc lijf ende wijsheit,
Dat hi dit goede lant met eeren
Tsiere zielen salicheit mach regeeren,
Ende ter vroomen sijnre ondersaten.
Ic bidde hen allen utermaten
Die dit lesen selen oft hooren,
Dat si bidden alles te voren
Voor die hertoghen met herten fijn
Die van der werelt versceiden sijn,
Ende voor den staet met herten zeere
Van hertoghe Philips onsen lantsheere,
Die Brabant nu ter tijt regeert;
Ende voort met herten onghefraudeert
Voor onsen ionghen heere Cortois,
Den ionghen heere van Charlois,
Datten God wille ghebenedien
Ende van allen quade bevrien,
Ende verleenen hem sonder hinder
Taensiene sijnre kinder kinder
Met bliscapen ende vrolicheit;
Des onne hem die Drievuldicheit!
Seght amen! alle tsiere baten.
Hier met willic mijn dichten laten,
Ende of ic iet meer hebbe bescreven
Oft min, dat wille mi God vergheven,
Dan puer waerheit ende anders niet.
Alsoe die zaken sijn ghesciet
Ende ict vernemen conde, dat wet,
Hebbict in rime cort gheset,
Des ic niet te gheenre stonde
(Des nemic Gode ter oorconde)
En hebbe [bi]ghedaen iet ocht niet:
Maer soe die zaken sijn ghesciet.
Ende ic vermete mi, hier op glose,
Desen rijm warechtich als die prose.
Dus hebbic ic er dicke om ghewaect,
Tseste ende tsevende boec volmaect.
Mijn inct es ute, des latic bliven;
Mijn penne es sleeuw om meer te scriven.
Doch biddic u allen die staet oft sit,
Dat ghi voor den dichter bit,
Dat hem God na dit corte leven
Wille sijn eeweghe bliscap gheven. Amen.

[Dit boec heeft volbracht aldus
Van den Damme Heinricus,
Niet ghedicht, maer volscreven,
Opten vrijendach omtrint neghen
Uren, die XV in meie ghelach,
Als men ooc ghescreven sach
Ons Heeren jaer XIIII hondert
Ende XLIIII, wien dat wondert.
God si ghelooft die hem den tijt
Heeft verleent ende respijt
Dat hi die goede stat daer met
Van Bruessele te vreden heeft gheset.
Pro tali pretio nunquam plus scribere volo]