Brabantsche yeesten. Les gestes des ducs-de-Brabant par Jean de Klerk d'Anvers (3 delen)

Van des anders Heinrics orloghen, ende hoe hi Daelhem wan.

Dat XI Capittel.

Dese hertoghe Heinric van Brabant,
Die dander was alsoe ghenant,
Ende groetmoedich was gheheten,
Hilt grote orloghe, wildijt weten,
Tusschen der Mase ende den Rijn,
Dat daer noch is in scijn;
Want hi slechte ter selver stont
Randenrode tote inden gront,
Ende belach Coelne, die vaste stede,
Dat selden oit prince dede,
Ende street op die van binnen
Al en constise niet ghewinnen;
Maer wat hijs buten vesten vant
Waert al verherijt ende verbrant.
Voert trac hi bat opwaert
Tote Bonnen, in den wigaert:
Dien dedi houwen ende destrueren;
Maer niemant en dorste dat weren.
Hi doereet tlant, voert ende weder,
Ende leide sijnre viande hoverde neder.
Die wile dat hi voer Coelne lach,
Soe gheviel, op enen dach,
Dat sine sommere quamen gherant
Met visschen, al over tlant,
Dien si den hertoghe souden draghen,
Alsi alle daghen plaghen.
Ende daer si, ten selven tiden,
Vore Dalem souden riden,
Sijn des heren kindere af comen
Ende hebben hem den visch benomen,
Ende opt huus ghevoert, tharen rouwen,
Ende hebben die knapen sere te blouwen,
Die den hertoghe dit ghewaghen,
Wenende, met groten claghen.
Alse die hertoghe dit vernam
Wart hi wonderlike gram,
Ende swoer, behielde hem God tleven,
Hi souts hem den loen gheven,
Eer hi meer keerde in Brabant.
Ende als hi weder keerde te hant
En haddi hem sijns eeds niet vergeten,
Ende heeft Dalem beseten,
Dat hi wan met al den lande,
Ende noch hebben in de lande
Die hertoghen, sijt seker des,
Daer Brabant bi sterkere es
Ieghen elken here te weren,
Die hem in die side wilde deren.
Desen Heinrike, desen here
Dede die paus grote ere,
Dat hi hem tkeiserrike
Thuus sende, waerlike;
Maer hi gaeft voert harde scone
Willeme, sijnre suster sone,
Die grave was van Hollant
(Coninc Willem was hi ghenant),
Die Aken wan met groter pine,
Ende metten nauwen rade sine
Besat den stoel, met groter eren,
Ieghen alle diene wouden deren,
Ende bleef coninc ende here groot.
Sint sloeghene die Vriesen doot,
Dat Florens sijn sone sinder wrac,
Daermen meneghen Vries doot stac,
Dien sijn selfs liede sekerlike
Sint vermoorden jammerlike.
Dese Heinric, dese vrome man,
Diet lant van Dalem wan,
Sterf te Lovene, sekerlike,
Ende was begraven eerlike
Te Vileir in die abdien,
Doemen screef, hoer ic lien,
Twelfhondert Gods jare
Ende xlvij openbare.
Twelf jaer was hi here,
Na sinen vader, ende nemmere.