Oudvlaemsche gedichten der XIIe, XIIIe en XIVe eeuwen. Deel 2

(1841)–Ph. Blommaert– rechtenstatus



[pagina 92]
De Trojaensche oorlog. Fragment. Het voorstaende fragment over den Trojaenschen Oorlog, vervat den aenvang des krijgs: ‘De Grieken, door Hercules in het wapen geroepen, verschynen voor Troje. De Trojanen, door Laomedon aengevoerd, randen de Grieken moedig aen. Nestor strijdt met Laomedoen, Castor met Cedar, en hevig woedt 't geveeht om hen henen. De Grieken wyken tot aen het strand der zee; maer daer komt de mare in Laome don's leger dat een deel van 't grieksche heir, 't welk zich verdoken had gehouden, de stad bestormde. De Trojanen, van voren en van achter aengevallen, geraken in wanorde, en trekken, niet zonder groot verlies, de stad weder binnen.’ Het volgende fragment hoort tot het einde van het heldendicht: ‘Na den dood van Hector, wagen de Trojanen, door de wraek aengezet, nog een algemeenen uitval; Priam zelf verschijnt in den strijd. Deze zang behelst voornamelijk den heldenmoed der Amazonen, die Troye ter hulp waren gekomen, en het meeste licht valt op Pentiseleie, der mageden koningin, en by de Grieken op Pirrus, Achilles zoon. Pentiseleie wordt met Telamon en Pirrus handgemeen; zy ontzet Filimenis door het grieksche leger omringd en dapper aengevallen. Doch zy sneuvelt eindelijk, en hare dood brengt onder de Trojanen eene zoo groote neêrslachtigheid te wege, dat zy, sterk verminderd, gedwongen worden naer de stad de vlucht te nemen. De Grieken weigeren alle eer van begraving aen Pentiseleie, wier lijk in eene rivier wordt geworpen, sedert Santen geheeten. De Trojanen, nauwer ingesloten, trachten zich door onderhandeling uit het gevaer te redden; zy bieden Helena weder te geven,...’ Het handschrift bestaet in twee vellen parkement, in-4^o; elke bladzyde vervat twee kolonnen en clke kolon 42 versen. Het geschrift schijnt van het einde der XIII^e eeuw te zijn, ook is er de spelling zeer zuiver van. Beide vellen hooren tot dezelfde plooi; 't een was het middelste, en tusschen dit en het ander zal wellicht één vel ontbreken. Van daer die gapingen in het verhael aen vers 168 en 504. De heer F. Vergauwen, wien het tochoort had de goedheid my hetzelve ter uitgave aftestaen.

[pagina 93]
De Trojaensche Oorlog. ‘Here,’ sprac die coninginne,Ga naar margenoot+ ‘Hier's groet verlies, na dat ic kinne, Dat ic Hectore vinde verslegen Sal mi harde lange wegen, 5[regelnummer] Vor sijn lijf ne mindic niet. Hier is groet scade gesciet, Daerne helpt omme negeen misbaren; Doet gereiden uwe scaren, Wi sullen die Grieken varen spreken, 10[regelnummer] Ic maect hem cont in dere weken Wat magede dat met mi riden, Ende of si iet connen striden.’ Wat soudic versten dese saken, Prian dede saen cont maken 15[regelnummer] Sine liede te porne sciere, Daer was gebonden menege baniere, Al 't volc wapende hem metter vart, Daer was verdect menich paert. Gescaert hebben si 't volc gereet 20[regelnummer] Up ·I· plaetse wijt ende breet. Pentiseleie dede ane ·I· Halsberch wit als ·I· suane, Nie was man in gere stat, Dat weit wel, gewapent bat. 25[regelnummer] ·I· joncfrouwe telt die brief, Die de vrouwe hadde lief, Hebben haren helm gebonden. Menne vant so guden in den stonden Up ·I· ors, dat beter was, 30[regelnummer] Dan nie enich, daric of las, Is die vrouwe sciere geseten, Vererret was si, wildijt weten, Hare covertuur, nu merct dat, Was witter dan ie lelien blat; 35[regelnummer] Daer hingen an ·C· bellen Van finen goude, dus horic 't tellen, Die luden utermaten wale; ·I· suert nam si van finen stale, Met haest, vor al die liede, 40[regelnummer] Sat up, hare maisniede Wel gewarent metter vrouwen. ·M· magede mocht men daer scouwen, Helm up 't hovet van brunen stale,Ga naar margenoot+ Halsberch gebruniert wale, 45[regelnummer] Colsen gescoiet dat hem wale stoet, Elc hadde eens lewen moet, Scilt omme hals al omwaert Reden si ter porten waert. Sint die werelt eerst began, 50[regelnummer] Of al dat si geduren can, Ne siet men volc van diere maniere. Elc hadde ·I· ponioen diere, Ende daertoe ·I· scarpen spiet, Het bit te Gode al dat se siet, Alle die vrouwen van den lande 55[regelnummer] Hieven upwart hare hande, Dat si moesten, in dien dage, Beschermt wesen van doetslage. Prian hadde kinder meer Dan Bonoit nomde eer, 60[regelnummer] Dat was Esacus, die verdranc, Al Parijs den droeven gane Voer in Grieken om Helenen, Die sint al Troien dede wenen. Caon was daer, ende Pollices, 65[regelnummer] Ende Ansimacus, nu merct des, Dit waren al Prians edel kinder. Doe Pollices sach comen ginder Pentiseleie, die coniginne, Wart hi gevaen in dien sinne. 70[regelnummer] Hi was out ·XV· iaer;
[pagina 94]
Sinen vader bat hi daer Dat hi Pentiseleien bade Dat siene gender ridder dade. Hi wilde des dages, dor hare minne, 75[regelnummer] Haer ridder sijn in den beginne; Gerne dede dat Pentiseleie. Hectors gude part Galenie Gaf men hem, ende ·I· suaert, Daer Pollices ridder waert. 80[regelnummer] Oec drouch hi Hectors teiken mede, Dies dreef sijn herte grote vrohede. Mettien voer wt Filimenijs, Die dicke hadde beiaget prijs, Ende met hem die Paflagoene,Ga naar margenoot+ 85[regelnummer] Die stout waren ende coene. Si daden ondoen daermides; Groet is 't geruchte, dat daer es, Al die Grieken, wildijt weten, Sin up hare orse geseten, 90[regelnummer] Met wapenen harde wel bewaert. Daer was bedect menich paert, Daer si ter porten wt quamen Vielen die ·II· heren te samen. Ic wane wel datter die helt 95[regelnummer] Van den orse daer wart gevelt, Ne hadden scutters gedaen, Die boven upten muren staen, Hem ware gesciet groet misprijs. Sere vrome was Filinenijs, 100[regelnummer] Hi bescudde, die hi mochte, Ic wane hi sinen doden vercochte, Maer mochtu niet t'ere stede Gesecgen, hoe wel hijt dede, Noch gescriven in ·I· dage; 105[regelnummer] Menich creet na sinen slage, Sulke ·XXX· slouch hi doet, Die prijs te voren hadden groet. Omme te helpene der eerster scaren Quamen ·M· ridders wt gevaren, 110[regelnummer] Scilt omme hals ende helm up 't hovet, Met scarpen speren, dies gelovet, Haren vianden voren si scaden, Filimenise wilden si ontladen, Pollidamas was hare here, 115[regelnummer] Sijn teiken riep hi lude ende sere, ·I· Coninc stac hi daer doet, Dat hi viel in die porse groet. So wel dede hijt in 't begin, ·C· Becochtent 't ende niet min, 120[regelnummer] Van den besten, die waren daer. Maer sijn verlies was so suaer Dat hi vergeten sal te spade Der Troienen grote overdade; Doch dat die van binnen quamen, 125[regelnummer] Met ere scare al te samen, ·X·^m warenre ende min niet,Ga naar margenoot+ Diegene die dese scare ziet, Mach secgen dat hi, in sire tijt, Nie ne sach so groten strijt, 130[regelnummer] Noch nemmermeer doet hier naer. Daer hadde menich groten vaer, Want men daer die helme clovede, Dat bloet ran hem wtten hovede, Ende wt al den live also wale, 135[regelnummer] Dus wart daer menich bleec ende vale, Die van den orse viel neder saen. Dese wijch hevet lange gestaen, So dat daer quam Dyomedes, Menesteus ende Ulixes, 140[regelnummer] Onelius, Aiax ende Telamoen, Entie wise Agamennoen. Dese daden den andren vaer, Dat secgic u al overwaer, Dat si gekert hadden die van binnen, 145[regelnummer] Hadden sijs weten hoe beginnen; Maer die porten dat brocht se in noden, Waren al bestopt met doden, Eist met scaden of met onneren Si moeten ummer weder keren, 150[regelnummer] Si daden si, want si wilden sterven; Daer mocht men menegen sien bederven, Want al die beste van den scaren Nu in groten vernoie waren, Groet is die scade an beiden delen, 155[regelnummer] Want met scichten ende met quarelen, Die si scieten van der mure, Maecten si menegen den strijt te sure, Dat dede den Grieken trecken ave; ·V^c· lieten sire in den grave. 160[regelnummer] Die van der stat, dat secgic u,
[pagina 95]
Up hem gaven si ·I· hu, Want die Troiene sin becomen Ende hebben hem vele volx genomen. Pentiseleie die quam wt 165[regelnummer] Als daer was so groet geluut Van den speren, die daer braken, Ende van den volke dat si of staken. Ga naar voetnoot(1) ................... Die scone Deydamie medeGa naar margenoot+ Dreef daeromme grote serichede. 170[regelnummer] Menelaus hadde maenden ·III· Gemerret, dus seget men mie, Pirrus was wel ontfaen Van al dien lieden sonder waen; Die wapine die waren Achilles 175[regelnummer] Gaf hem weder Ulixes, Daer Aiax hem omme hadde vermort, Als men u tellede ende gi hort. Te dragene waren si hem te suaer, Bedi gaf hi se hem aldaer, 180[regelnummer] Daer mede was hi ridder gedaen, Sijn suaert gorde men hem saen Al wenende Telamoen, sijn neve, Ende hi bid hem of hi leve Dat hi pinse omme sijns vader doet, 185[regelnummer] Hine durs hem bidden clene noch groet, Den tijt hebben si gehouden, Met sacrificien ende met vrouden, Haren Goden hebben si gebeden Vor Pirruse, eer si streden. 190[regelnummer] Nu dunket hem dat si sijn genesen, Si sijn altoes gereet na desen, Jegen die Troiene te houdene strijt, Vort wart meer in alre tijt. Des nachts waren die Grieken rasch, 195[regelnummer] Ende lagen in haer harnasch, Doe si des dages waren gereet, Daer nis niemen hine weet Dat hi moet sterven of sijn gevaen, Of sine viande wederstaen; 200[regelnummer] Niemen is daer dies rouet Dat menne meer ten tenten souet; Si wilden se upten velde gemoeten, Ende vor hare lijdse groeten, So daden si oec, dats waer; 205[regelnummer] 't Eerst dat die dageraet wart claer, Sinsi uten tenten gevaren, Hare volc setten si in scaren, So si best mochten ende niet bat, Doe reden si toter stat, 210[regelnummer] Hare vianden waensi verriden,Ga naar margenoot+ Maer gemackelike, in dien tiden, Sagen sise comen uter stede, Wel gewapent, na haren sede, Ende wijslike met haren scaren; 215[regelnummer] Pentiseleie, die vrouwe t'waren, Spraker vele toe ende hiet; Alle die saken, die si riet, Dede men gerne ende wale, Twi soudic 's maken lange tale, 220[regelnummer] Eer het prime was van den dage, Waren daer geslegen vele slage; Also groet ende also sure, Dat die scilde van leysure Scurden, die waren starc genouch, 225[regelnummer] Ende hoe men die helme dor slouch, Daerne was halsberch an die vart So starc, hine scurde vor 't suart. Men slouch daer ontue ricgen ende ziden, Nie sach man so sere striden, 230[regelnummer] Geen man mocht vulbringen, Al wilde hi tellen van dien dingen, Hoe fellike si hem besochten, Ende hoe vreselike si vochten, Hoe elc up andren gingen iagen, 235[regelnummer] Wat die orse conden gedragen; Dat gecrac van genen speren, Ende dat iagen ende dat weren, Dat daer was ter zelver ure, Horde men die stat aldure, 240[regelnummer] Ende in die palaise mede. Ic waent meneger vrouwen dede Laten menegen heten traen, Si waren met rouwen bevaen, Want hare scade waert t'alre tijt.
[pagina 96]
245[regelnummer] Pirrus, die scone, quam in den strijt Gepongiert upter campaenge; Hi sat up .I· ors van Spaenge, Dat beste nadat ic 't weten can, Dat nie keisers kint gewan; 250[regelnummer] Hi was, weit wel, wreet viant Troien ende al Frigienlant; Ridder docht hi oec wesen wale,Ga naar margenoot+ ·I· ponioen oec van sindale Had hi an sijn spere, die coene, 255[regelnummer] Ende daerin gesprenget lioene. ·I· stic vor al sine gesellen Als ons die geesten tellen Josterde hi up Pollidamase; Sijn scilt scurde als ·I· blase, 260[regelnummer] So dede sijn halsberch vor die borst, Daerne was geen langer vorst, Ne hadde sijn spere niet te broken, Pollidamas ne hadde nemmer gesproken. Dit's d'eerste joeste die Pirrus dede; 265[regelnummer] Pollidamas geraectene mede, So dat 't spere up hem brac, Nochtan dattene Pirrus of stac, Ende hem 't hovet eerso ter erde nederquam Dies waren die van binnen gram; 270[regelnummer] Bider ventailge nam hine saen, Het ware oec met hem gedaen, Ne hadde gedaen Filimenijs. Upten scilt van felre wijs Stac hi, dat hi moeste breken, 275[regelnummer] Hadde die halsberch oec niet geweken, Hi hadde hem 't yser ende hout Dor 't lijf gereden met gewout, Maer die halsberch was so goet Dat hi hem 't leven hevet behoet. 280[regelnummer] Pirrus dede hem 't gereide rumen Enter erde nedertumen. Paflagoene worden verwoet Dat hare here stont te voet, Ende hi 't ors hadde verloren. 285[regelnummer] Si slougen dat hem quam te voren Al te sticken ende doet, Daer was die strijt stare ende groet. Pirrus pinde hem harde sere Te behoudene haren here, 290[regelnummer] Ende sine liede oec onset, Maer was hem wars of bet, Men ontfoerdene hem al te male, Ende dat secgic u sonder hale, Dat si daer omme dreven groet seer.Ga naar margenoot+ 295[regelnummer] ·VII· waerf ofte meer Hadden sine brocht uter noet, Maer dan so quam die perse so groet, Dat sijt vulbringen niet ne mochten, Dat sine up sijn ors gebrochten. 300[regelnummer] Si lieten hem dor haren here Maertelien utermaten sere, Si slougen daer menegen omme doet. Doe hi bina was uter noet, Quam Telamoen gereden daer an, 305[regelnummer] Ende met hem X^m man, Up hem reden si, wetic wel, Datter menich ave vel, Daer moesten si keren den rig; Gine horet nie secgen noch ic 310[regelnummer] Van volke dat hem werde so sere. Si hadden oec verloren mere, Ne hadde gedaen Pentiseleie, Die quam gereden dor die melleie, Ende hare magede met hare, 315[regelnummer] Die songen lude ende clare, Maer ic wane gi dinc daer voren, Altoes gene ne sout horen, Hen dochten gene wijf t'waren, Maer recht der engele scaren, 320[regelnummer] Die setten hem ter hant ter were, Ende gemoeten al dat here. Dar wart menich scilt gescaert, Ende getrect oec menich suaert, Dat was geluut van gescreie, 325[regelnummer] Telamoen ende Pentiseleie. Quamen te samen in der porsen, Daer vielen si beide van den orsen Ter erden, waest hem leet of lief; Ic wane die strijt groet daer hief, 330[regelnummer] Dat ·C· ridders becochten, Die dat orloge besochten. Die joncfrouwen werden hem sere, Ende staken of menegen here; Haer vrouwe daden si upsitten weder,
[pagina 97]
335[regelnummer] Die gevallen lach daer neder. Mettien quamen de Paflagoene,Ga naar margenoot+ Gesconfiert hadden si de Mirnidoene, Si clagen dat men mit gewelt, Haren here hem nam up 't velt, 340[regelnummer] Ende men hem dede groet misprijs. ‘Is dat,’ seit si, ‘Filimenijs, Wies lant dat bi den minen gaet. U vrient,’ seit si. ‘Vrouwe jaet!’ - ‘Joncfer,’ seit si, ‘volget mi bet, 345[regelnummer] Siet dat hi emmer si onset, Ende men den overmoedigen diede Van hare pine geve miede. Mettien lieten si alle lopen, Dat moeste menich man becopen, 350[regelnummer] Menegen halsberch staken si dure. Hier wart die strijt stare ende sure, Dat enich man, sint of daer te voren, So menegen halsberch sach scoren. Mirmidoene waren goet, 355[regelnummer] Den mageden hilden si gemoet. Hare volgeden die Paflagoene, Die sere haten die Griffoene. Ic wane si menegen vervaerden, 359[regelnummer] Want si altoes niet ne spaerden, Si slouch hem of been, aerm, hant ende dien, Haer suart was so sere onsien. Menich ruumde genen wive, Die goet ende stout was van live. Wat wondere eist dat si sijn vervart, 365[regelnummer] Starc is haer spere, starc haer suart, Omme t'ontsettene Filimenise Vacht men daer in sulker wise, Dat ridders ontgolden genouch, Die men met wapinen te sticken slouch. 370[regelnummer] Achilles sone siet den strijt, Hi hort die slage ende dat gecrijt; Den gevangen heift hi gelaten, Ende wart verbolgen utermaten, Den scilt nam hi ende die spere, 375[regelnummer] Ic wane hi sal doen grote were, Ende sulken quetsen dies niet ne waent, Den sinen bid hi ende vermaent: ‘Keert omme,’ seit hi, ‘edele heren,Ga naar margenoot+ Gi laet u al te sere onteren, 380[regelnummer] Het sin wijf hebbic verstaen, Die hier onse liede slaen, Onse gesellen, ende onse vrient, Qualike hebwi hem gedient, Dat si vor ons huden 't velt.’ 385[regelnummer] Pentiseleie hort wat hi vertelt, Luttel onsach si sine wort: ‘Vassael,’ seit si, ‘nu hort, Houdi mi van al sulken live, Als dese andre cranke wive, 390[regelnummer] Die men lichte van voeren vint, Dans ons doen niet ·I· twint. Joncfrouwen sijn van sulke sede, Wine roeken gene onsuverede; Mijn lant, dat mi mijn moet liet, 395[regelnummer] Houdic so dat niemene onsiet, Hens veraergert in gere wijs, Wapine te dragene om prijs Quame wi, ende t'onsettene dese stat, Noch ne sin wi niet so mat. 400[regelnummer] Sonder hulpe en is hi niet entrouwen, Die mi hevet ende mine joncfrouwen; Gi sullet weten in corten tide Wat si commen doen in stride; Ic wane gijs u niet sone hoet, 405[regelnummer] Gine sullet kennen minen overmoet, Omme Achilles dijns vader, Die Prian kinder slouch alle gader, Ende Hectore slouch ter doet, Die nie ne hadde genoet. 410[regelnummer] Van al den volke van ertrike Ne sach nie man sijn gelike, Dies so hebbic grote rouwe Ics onsecge di vrede, ontrouwe.’ Daerne was gene langer tale, 415[regelnummer] ·I· spere nam si wetic wale, Dat liet die vrouwe op hem sinken. Pirrus ne wilde hare niet ontwinken, Maer hi ontfinsi met groten nide, 419[regelnummer] Den scilt hadsi an die side, Ende elc liet up andren iagen,Ga naar margenoot+ Wat dat orse conden gedragen. Die scilde scorden ende braken, Ic wane si die halsberge dorstaken, So dat sijs hadden wonder groet.
[pagina 98]
425[regelnummer] Die erde maeeten si al roe Van den bloede, dat van hem ran, Ende van menegen andren man. Die ponioene wit ende goet Worden gevarwet in dat bloet, 430[regelnummer] Iegelijc dede andren we; Pirrus brac den scacht ontwe Up hare, die hi niet ne minde, Die trenchoene vlogen ten winde. Pentiseleie geraectene wel 435[regelnummer] Dat hi van den orse vel, Dies hem menich Griec veruaert. Pirrus spranc up ende trac sijn suaert, Want hine hadde gene noet, ·III· slage gaf hi hare so groet, 440[regelnummer] Maer hine ware hare niet ontgaen, Ne hadde die grote perse gedaen. Om die ioeste was up dien dach Geslegen daer so menich slach, Mirmidoene daden upsitten 445[regelnummer] Pirruse, den jongelinc, den witten, Haren here in dien stride. Si waren utermaten blide, Dat hi so stout is ende so goet, Ende hijt also wale doet 450[regelnummer] Met wapinen vor al dat here. Hier wart te broken menich spere, Ende menich ridder gesteken doet. Die wege worden daer al roet. Agamennoen quam daer, die milde, 455[regelnummer] Ende met hem .XV^m. scilde, Dyomedes quam daer van Calidone, Die ·I· here can leiden scone, Der Grieken here al te male Hare coninc, hare amirale, 460[regelnummer] Versaemden daer t'ere scare, Inne weet hoe lange dat geware, Maer die vrouwe PentiseleieGa naar margenoot+ Dorreet al die melleie; Verloest hevet si Filimenise, 465[regelnummer] Dies hare dancte in meneger wise, Want si hadde hem gegeuen, Dat hi verloren hadde sijn leuen. Sijn volc beringdere omme trent, Ic wane die wijch daer niet ne ent; 470[regelnummer] Daer is comen Pollidamas, Die lange in groten stride was Jegen Aiax broedre, Telamoene; ·I· groet deel waren daer baroene, Remus was daer van Cisonie, 475[regelnummer] Mettien volke van Lanconie, Ende daertoe mede Eneas, Die sint here in Lacien was. Oec quam daer seluer Prian, Pollices ende menich man, 480[regelnummer] Die wel in stride wesen can; Sint dat die werelt eerst began, Ne sach nie man wijch so groet Of daer so menich man bleef doet, So menich lager daer gevelt 485[regelnummer] Dat si bedecten al dat velt. Achilles sone deits hem te voren, Met sinen suarden dede hi scoren Menege scare al tene gader, Diere wrac hi sinen vader. 490[regelnummer] So menegen storte hi dat bloet Dat hi dat velt bedouwen doet. Ic wane hi menegen halsberch scorde, Alse lange als die dach gedurde Ne mochten si daer niet versceiden, 495[regelnummer] Dat dede die nijt van hem beiden. Pentiseleie entie hare Senden den Grieken quade mare, Si dorreden se met haren scachten, Hare daet mach men niet vulachten. 500[regelnummer] Pollices deis hem wel te voren, Omme hare, die hi hadde verloren, Pirruse stac hi vor al 't here, Ende stac hem of met sinen spere, Ga naar voetnoot(1) ................ Vele blever doet al daer,Ga naar margenoot+ 505[regelnummer] Daer wart ·I· strijt al suaer Van den magen, die daer vochten, Dat die Mirmidoene becochten. Die Troiene up die Giffoene,
[pagina 99]
Dat bestarf menich ridder coene, 510[regelnummer] Dat geen man conste vulscriuen. Alle wilden si daer doet bliuen, Pollices sloucher vele, Maer het ginc hem uten spele. So vele liet hire in corter tijt, 515[regelnummer] Al den dach stont die strijt, Dat die Grieken up die van binnen Dat velt niet ne mochten gewinnen, Maer doch als 't quam te gesciene Verloren so vele die Troijene, 520[regelnummer] Dat si begerden die stede, Ende omme die coniginne mede, Disi iamerlike verloren, Weken si die Grieken voren, Ter stat wart vloensi dies wondert. 525[regelnummer] Wel ·IIII^m· ende ·V·^c. Lietensi up dat velt verslagen, Nemmermeer ne hort man gewagen Dat ie man sach soe scadelijc rien; 529[regelnummer] Die porten ne sijn niet so wijt, Sine sin hem nouwer ende in 't gevouch, Daer slougere de Grieken der hare genouch. Ic wane si culden haren moet, Men mocht daer waden in dat bloet, Ne ware Pollices ende Eneas, 535[regelnummer] Filimenijs ende Pollidamas, Dat si so sere ter were staen, ·I· ne ware niet ontgaen, Inne constu niet vertellen 't verlies, Entie scade, sijt seker dies, 540[regelnummer] Dat si hadden die vam binnen, Verwonnen sinsi wildijt kinnen, Nemmermeer ne comen si buten muren, Omme te prouene auenturen. Dat volc datter 't lijf behelt 545[regelnummer] Sloten die porten met gewelt, Alle waren si t'ongemake,Ga naar margenoot+ Dus ende bi derre sake Besaten die Grieken die stat, Wine lese niewer dat, 550[regelnummer] Dat si meer wt vechten quamen, Maer binnen bleven si al te samen. Bonoit, die dit dichte wale, Uten latine in walsce tale, Die dicht al die mort, 555[regelnummer] Dat verloren wart die port. Atenore ende Pollidamase, Ansise ende Enease, Ende al die gene, die daer ontgingen, Ende seget dat hi van desen dingen 560[regelnummer] In Ysis bouc die waerheit vant. Hier iegen secgic al te hant, Rome ende die senature, Entie keisere van rechter ure, Die sin van Enease comen. 565[regelnummer] Soude God te sire vromen, ·I· verrader doen die ere, Dat hine also groet ·I· here Maken ende so grote mort, Dat ware ·I· zake ongehort. 570[regelnummer] Perconopeus, die fauelarc, Seget dat al openbare Van Ancise ·I· dine, Ende dat hi was ·I· vondelinc, Dats valsch, Capus was sijn vader, 575[regelnummer] Dat scrivet ons Virgilis algader; Sijn oudervader Assaracus, Van hem lese wi aldus, Dat hi te Troie crone drouch, Hier of heb wi gehort genouch, 580[regelnummer] Maer uten walscen ende van Ancisc, Van Darese, ende van Virgilise, Ende wt andren bouken mede, Sullen wi nemen die waerhede, Ende in diescer tale umbinden,Ga naar margenoot+ 585[regelnummer] So wi se best mogen vinden, Sal ic u secgen die waerheit vort, So ic verstaen hebbe ende gehort. Een rike ridder ende een geheert Was Ysis ende wel geleert, 590[regelnummer] Hi was buten, ende Dares binnen, Aldus doet ons Bonoit bekinnen Die dine, die buten ende die liede Sereef hi also si gesciede, Oec doet hi ons verstaen, 595[regelnummer] Hoet den Grieken is vergaen, Nadien dat si wonnen die stat,
[pagina 100]
Dat si van guede waren sat, Hoe si verdronken ende bedorven, 600[regelnummer] Na die ere dat si verworven. Dat sal ic dichten overwaer Nu doet guet horen daer naer. In die stat, sijt seker dies, Was groet rouwe ende verlies, 605[regelnummer] Sine weten wat doen noch waer vlien, Want sine connen niet gesien Hoe si verdriven die viande. Die vrouwe van der magede-lande Was beweent van alder stede, 610[regelnummer] Ende van hare jonevrouwen mede. Die Grieken besagen si daer si lach, Si seiden oec up genen dach Dat si nie in genen dagen Sconre lijf met ogen sagen. 615[regelnummer] Doe vraget men wat men best toe dade, Doe seiden si dat si grote scade Haren volke hadde gedaen, Sint si daer quam sonder waen, Ende dat si bi hare cracht 620[regelnummer] Scade namen al ongeacht, Hare overdaet ende hare hone Willen si dat men hare wederlone, Ende men si dan ne grave niet, Maer Pirrus diet ontriet, 625[regelnummer] Hi seide, het dochte hem nu ende echt Redene wesen ende guet recht, Ende het ware lachter ende scade,Ga naar margenoot+ Wart dat men hare anders dade. Dyomedes ontriet dit al, 630[regelnummer] Hi seit dat men se geven sal Te verterne den honden, Of den vuluen in corter stonden, Of dat men se werpe in ·I· riviere, Ende laet se hene driven sciere. 635[regelnummer] Aldus telmen mi waer men se In ·I· water heet Saneli, Daer was Santen na genant, Des moeten si alle sijn gescant, Si daden gelije dorpren honden. 640[regelnummer] Doe Pirrus genas van den wonden Behaget's al den Grieken wel, Nu meer maecten si groet spel, Der porten ·I· deel t'waren Besetten si met hare scaren. 645[regelnummer] Ic wane si oec nemmermeer wt Troien Ten stride iegen hem comen sien, ·III· dage was hem so onsochte, Dat niemen andren spreken mochte. Ancises ende Eneas, Antenor ende Pollidamas 650[regelnummer] Hebben genomen ·I· raet, Wien soet goet dinct of quaet. Si willen Helenen wedergeven. So waensi best behouden 't leven, Door haren wille niet ontfaen, 655[regelnummer] Noch genen schade sonder waen. Si gingen ten .co. Prian; In 't hof was menich hoge man, Si seiden: ‘Here, nu verstaet, Nemit hier up uwen raet, 660[regelnummer] Hoe men van derre aventure, Die ons fel is ende sure Wat ende men daer of wille maken. Die Gode sin ons wederzaken, Wi mogen alle merken wel, 665[regelnummer] Dat si ons sin van herten fel, Wine weten niet warbi het mach sijn, Dit behiet ons Apolijn.	margenoot+ B. 1 K. 1. margenoot+ B. 1 K. 2. margenoot+ Bl. 2. K. 1. margenoot+ B. 2. K. 2. voetnoot(1) Hier ontbreken waerschynelijk 2 bladzyden, welke ongeveer 168 verzen moeten vervat hebben. margenoot+ B. 3. K. 1. margenoot+ B. 3. K. 2. margenoot+ B. 4. K. 1. margenoot+ B. 4. K. 2. margenoot+ B. 5. K. 1. margenoot+ B.5.K.2. margenoot+ B. 6. K. 1. margenoot+ B. 6. K. 2. voetnoot(1) Hier ontbreken twee bladzyden, ongeveer 168 verzen. margenoot+ B. 7. K. 1. margenoot+ B. 7. K. 2. margenoot+ B. 8. K. 1. margenoot+ B. 8. K. 2.

Vorige Volgende

De Trojaensche oorlog. Fragment.

De Trojaensche Oorlog.

De Trojaensche oorlog.
Fragment.