Wie met de rust van anderen spot, zet zyne eigene op het spel, fluisterde ik haer in. - Dan zullen wy den inzet betalen, hernam zy, met eenen grimlach. Myn arme Henri, de mislukking van zyn huwelyk sluit hem den toegang tot hetgeen zy nu een' hof noemen, ik kan hem daer niet helpen.
- ‘Laet Henri zich troosten. Deze luim van de barones maekt zyn huwelyk zeker. Slechts zal zy een weinig vernederd worden. Het is zonderling hoe alles gunstig voor onzen goeden Julius medewerkt.
- Zy is eene zachtmoedige engel, die vrouw van...’
Een snelle uitroep, die der markiezin ontsnapte, deed den edelman zwygen.
Bleeker kon men zich geen levend mensch voorstellen, dan op dit oogenlik De l'Hôpital, zonder groet of pl gtpleging, binnenstortte. Eerst wierp hy zich op een stoel, daerna viel hy aen de voeten der markiezin. - ‘Om Gods wil, Mevrouw! zeg my waer zy zyn; want het is op uw bevel. O! zoo dat niet ware, zoo gy het niet weet, dan heeft zy zich in de Seine geworpen, en de anderen dolen in troostelooze ellende om; dan ben ik hun moordenaer, de moordenaer myner Loïse! - Loïse! Loïse! In 's Hemels naem, zeg, Maria! wys my haer verblyf, wys my waer zy zich verborgen heeft; want dat kan niet zyn, dat vreeselyke kan niet waer zyn, myne echtgenoote eene zelfsmoordenares!’