Een nieuw liedt-boekje, genaamt het dubbelt Emausje, bestaende in eenige nieuwe liedekens

[p. 55]

Morgen-Gezang.

Op de Wijse: bloemtjes in de Somertyd.
Of: Hoort toe matroosen als te saem.

God zy gelooft den dag komt aen,
De Nagt die is voorby,
De grooste duysterheid vergaen,
dies zyn wy weder vry,
Van onheijl of verdriet,
Wat in de duijstere nagten Zonwijlen wel geschied:
Ook buyten ons verwagten.

2. De Morgenster is opgegaen,

Al lang gelijk men zag:
Zy geeft de menschen te verstaen,
De komste van den dag.
‘t Schijnt of zy voore gaet,
Gelijk den weg bereijden
Om alles met’er daet
Als tot den dag te leijden.

3. Hoe schoon is nu den morgenstond,

In ‘t Oosten op gegaen?
God geeft door heel de wereld rond,
de menschen te verstaen;
Hoe magtig dat hy is:
Hy doet de nagt verdwijnen,
En tot de duisternis
Het ligt zeer helder schijnen.

4. Wy zien ook met vermaken aen,

Hoe heerlijk dat de Zon:
Begint op Aerden op te gaen,
En hoe zy dat begon,
Wat stralen ligt en glans,
De vreugt van alle dingen,
Gelijk een schoone krans,
Vercieren en omringen.

5. Des morgens is den koelen dan,

Ook over ‘t Velt verspreijt,
God toond ook aen de vrugte staen,
Zijn goedertierentheid:
Zal nu alleen den mensch;
Tot slapen zijn genegen,
Nu alle ding na wensch
Ons is van Godt verkregen.

6. De vogeltjes al over lang,

Verkonde Hare vreugt;
Zy hebben met haer zoeten zang
Het gantsche wout verheugt,
Het vrolyke Geschal,
Daer mede zy God loven?
Gaet vele menschen al
Verre na ‘t schynd te boven.

[p. 56]

 

7. Hoe heerlijk is dien grooten God,

 

Hoe magtig, En hoe sterk?

 

Na zijn believen en gebod,

 

Gaet alle ding te werk,

 

‘t Schijnd alles is verblijd?

 

En toond een vrolijk wesen

 

Nu dat in desen tijd

 

Het ligt is opgeresen.

 

8. Den haen die heeft al lang gekraeyt,

 

Eer dat den dag quam aen,

 

Dit maekt de menschen heel bekaeyt,

 

Daerom zoo wild opstaen,

 

laet u dog niet meer,

 

Van beesten overtuijgen,

 

Geeft hem ook prijs en eer

 

Daar alle knyen voor buygen.

 

9. Prijst hem die ‘t alles heeft gemaekt,

 

Wat nu dus vrolijk lagt,

 

En zoo getrouwelijk heeft gewaekt,

 

Voor ons van desen nagt

 

Dat ons geen ongeval of leet is overkomen

 

Het geen de menschen al,

 

Niet zonder reden schromen.

 

10. Wy bidden Heer almagtig God?

 

Geeft dat men dezen dag!

 

En allen tijd na u gebod,

 

Voortaen besteden mag,

 

ô Vader van het Ligt,

 

Laet u genade stralen,

 

En vriendelijk gezigt?

 

Dog op ons nederdalen

 

11. Behoed ons van den Satan boos?

 

Op dat hy nimmermeer,

 

Ons en verleijde maer altoos,

 

Vast blijven aen u Leer,

 

Tot dat wy ‘t eeuwig ligt,

 

In uwen Troon aenschouwen,

 

En uw’ heilig gezigt,

 

O Heer dat’s ons vertrouwen.

leert Sterve.