Een nieuw liedt-boekje, genaamt het dubbelt Emausje, bestaende in eenige nieuwe liedekens
(1742)–Tannetge Kornelis Blok–
Auteursrechtvrij
[pagina 37]
| |
Op de Wijse: Staet op myn ziel en alle vroome herten.Wel aen gy menschen wilt eens ontwaken
Die schier als ongevoelig henen gaet,
Wild uwen staet eens te regt maken,
Die op Gods wonderen geen agt en slaet
Wild dog eens buigen voor Gods sterke hant
Uw overtuigen; anders t’uwer schand,
De wyze uyt ‘t Oostenland
Wanneer dat Christus hier was geboren
Liet God in ‘t Oosten een Ster opgaen,
En ziet dit teeken was niet verloren,
Dewijl de wijse dit gade slaen,
Sy gaen aenmerken, en besluiten ras,
Tot haer versterken, dat den Messias
Doen al gebooren was.
’t Is niet genoeg na haer begeeren,
Dat zy niet wisten, maar wilden gaen,
En haer gaven aen hem vereeren,
Ook met eerbieding hem bidden aen,
Geen tegenheden, wederhouden haer:
Daer zy wel reden konden vinden, maer
Sy vreesden geen gevaer.
De tegenheden die waren dese:
Datz’ hem niet kenden voor den Messias:
Maer hy die nu zou geboren wesen
Als maer een Koning voor de Ioden was:
Was haer gelegen, aen een anders Heer:
Dat zy genegen, waren met begeer.
Te geven hem dees eer.
Ten heeft haer geensints ook wederhouden
Dat zy niet wisten waer dat zy hem:
Den nieuwen Koning vinden souden,
o Neen! zy reysen na Ierusalem,
Dat is de oorsaken, dat zy quamen daer,
Soo zy zelfs spraken, hadden zy voorwaer
Gezien zijn sterre klaer
Siet deze sterre kon haer bewegen,
Zoo wy aanmerken, als dat zy niet
| |
[pagina 38]
| |
Ontsien perijkel, of verre wegen:
Gy Christenen menschen dit wel insiet:
Maer is gebleken, dat gy wijs beraen:
Ooyt Godes teken, zo ging gade slaen,
Als dees hebben gedaen.
Gy Christen menschen ‘t is nu geleden,
By ons geheugen ontrent een Iaer:
Dat wy door Godes wonderlijkheden:
Een Commeetsterre aenschouden klaer,
Dat god besonder, yets wou doen geschien
En door dit wonder, teeken ons bedien,
Dat was zeer wel te zien.
Wat wou god anders hier door verkonden
Dat hy dit teeken aan ons doen gaf:
Als dat de menschen haer boose zonden;
Nu verdient hadden een grote straf,
Den Heer der Heeren, wou door zijn goedheid
Ons nog bekeeren, door zijn wijs geleijt,
Van d’ongeregtigheid.
Siet hoe dat God heeft getoond zijn Roede
Seer onlangs door den Vijanden handt:
Die door haer wreed en tijrannig woeden,
Hebben bedorven zoo menig Land,
So ons Nabuuren, hebben met verdriet,
Moeten besuuren, dese straffen ziet,
gelijk het is geschiet.
En doen wy waren in dit bezwaren,
ontbloot van hulpe door menschen hand,
Doen riep men Heere wild ons bewaren,
Verschoond u Kerke in Nederland,
gelijk god dede, door zijn goeden aerd:
Heeft ons in vrede, nering en welvaert:
Tot desen tijd bewaert.
Maer weijnig dankbaerheid, prijs en eere
Is dan de menschen als doen getoond,
Door deze weldaden aen den Heere,
Die zo genadig ons heeft verschoond,
Wie heeft zijn leven, hier door met bescheijt
Tot god begeven, met gehoorsaemheid,
Tot ware dankbaerheid.
| |
[pagina 39]
| |
Eylaes! het tegendeel is wel bevonden,
Dewijl de menschen zint dien tijd zijn
In alle boosheid en groote sonden,
Nog toegenomen voor Gods aenschijn
Soo dat God reden, hadde dat hy gaf,
Dit Iaer voorleden, van den hemel af,
Een teken van een straf.
Maer wie heeft door een schrik gekregen
Wie tot hem nu meer te zijn genegen,
Voor God te wandelen in heiligheid?
’t Waer veel eer blijken, dat wy onberaen,
Van ‘t goed afwijken, en op Gods vermaen,
Als gantsch geen agt en slaen.
De Wyse uit ‘t oosten die sullen komen,
Tegen ons opstaen in den Iongsten dag,
En vele Christenen na ‘t schynd verdoemen
Die nu geen boete doen voor ontsag,
Van dese Sterren een teeken van Gods hant
Daer zy soo verre, quamen met verstand,
Tot in het Ioodsche Land.
En zy, als zy daer al zijn gekomen,
vraegden zy de Ioden waer haer Koning was
En wy, wy zouden ons nog wel beroemen,
Christus te wesen onsen Messias,
Is hy ons Heere, laet ons met bescheyd,
Zijn lof vermeeren, in der eeuwigheid
van zijne Majesteyt.
En wy en hoeven nu niet te prijsen
Soo veer na Bethlehem toe te reysen,
En soeken onsen Saligmaker daer,
Laet ons hem zoeken, tot een beternis,
In zijne Boeken; daer hy voor gewis
Seer wel te vinden is.
Op dat de Heere ons mag ontfermen,
En haest berouwen dit bedreygde quaed
En door zyn goedheid ons Land beschermen
Voor alle onheilen vroeg en laet;
En ons verkregen; sy na ons begeer:
Des Heeren zegen; voortaen meer en meer
Tot zyns Naems lof en eer
leert Sterve. |
|