Een nieuw liedt-boekje, genaamt het dubbelt Emausje, bestaende in eenige nieuwe liedekens
(1742)–Tannetge Kornelis Blok–
AuteursrechtvrijOp de Wijse: Het Nagtegaeltje kleyne.Komt Herders laet ons waken,
de Schaepjes in het woud,
| |
[pagina 32]
| |
Op dat haer dit saysoen
Geen ongeval genake,
Door wreede wolven stout:
Terwyl zy in het groen,
Met gras haer heden vaen,
En in de groene dalen,
Nog in haer vol getal:
En weyden over al.
Wy mogen ook wel bidden
Dat God door zyn bestier,
En wonderlyke magt
Wil wesen nu in ‘t midden
Van ons, en houden hier
voor ons getrouw de wagt,
op dat ons dese nagt
Geen hinder zonderlingen:
Door zyn bewaring niet,
of ongeval bespringe,
‘t Geen strekt tot ons verdriet.
Seer lieffelyk is ‘t weder,
Wy zien de sterren staen
Blinken: en haren schyn
Komt dalen op ons neder:
En ook de klare maen,
Waer door het schynd: dunkt myn,
Een Meye nagt te syn,
door al de soete dingen,
die ons met bly geschal,
Seer lieffelyk omringen:
Hier in dit groene dal.
Maer siet terwyl wy waken,
En onse Schaepjens hoen;
Soo laet ons hier een Lied,
Gaen zingen tot vermaken,
Hier in dit jeugdig groen:
dewyl ons hier geschied,
Geen onheyl of verdriet,
om den tyd door te bringen:
Soo laet ons hier met vreugt,
| |
[pagina 33]
| |
Een Herders deuntje singen,
Dat ons gemoet verheugt.
Maer ziet daer komt geresen:
Een glansch een wonderwerk:
En dalen tot ons neer:
My dunkt dat het zal wesen:
Soo ik het wel aanmerk:
Een Engel van den Heer,
Die hier op Gods begeer:
Is neder komen dalen:
Wat zeijt dien hemels Geest;
Sijn klaarheid glantsch en stralen:
Die maken ons bevreest.
Vreest niet om dese reden,
Gy herders weest verheugt,
Verheugt en zeer verblijd:
Want ik verkond u heden:
Tot aller Volken vreugt:
Groot blijdschap en jolijt;
Dewijl op desen tijd
U heden nu gebooren
Is den Behouder dat
Welk is Christus verkooren,
De heer in Davids Stadt.
En ziet dit sal u wesen,
Een teeken als gy gaat
En soekt dit heilig Kind,
hy die u sal genesen,
Van Adams sonden quaet,
En Sathans magt verslind
Want hy die u bemind,
En u bevrijt van sonden,
Sult vinden met bescheijt,
Zijn in doeken gewonden,
In een Kribbe geleijt
Gy hemelsche heyrscharen,
Looft nu den groote God,
Die in der hoogen is,
Wild sijnen lof verklaren,
Die heden maekt tot spot
| |
[pagina 34]
| |
De magt der duijsternis;
En schenkt nu voor gewis,
Den vrede op der aerden,
De menschen vol geschil:
Sullen die nu aenvaerden;
Door eenen goeden wil
Maer Herders wat een vreugde,
Werd hier van ons gehoord,
Door het Engels Choor gezank;
Als zy ‘t geen ons verheugde
Songen met zoet accoort,
Dat door de Velden klank:
Als zy Gods lof en dank?
op aerden wilden bringen,
En op een hemels wijs;
Hier lof en glorie zingen;
Al tot des Heeren prijs.
’t Scheen dat wy niet en waren:
By Bethlehem op ‘t Veld,
Maer in des hemels Throon?
Als dese heyrscharen,
Gods lof hebben vertelt:
op zulken zoeten toon?
ô Koning Salomon,
U Sangers moeten wijken,
Haer soeten Harmonye,
Is gantsche niet te gelijken,
By deze Melodye.
Maer wat een zoet vergare,
En onbegrepen vreugt?
Moet in den Hemel zijn,
Daer zo veel Heijrscharen,
Met wonderlijk geneugt
Singen voor Gods aenschyn,
des werels vreugt is pijn?
Ia zoud’ een mensch vervelen,
Wanneer men had gehoord?
‘t gesank van dese kelen,
En hemels seer accoort.
Maer laten wy ons keeren
| |
[pagina 35]
| |
En gaen na Bethlehem,
En zien daer met bescheyd,
Het geen den Heer der Heeren,
Al voor des Engels stem,
Nu heeft tot ons geseyt,
En waer dien Herder leyt,
die heden is gebooren,
die zijne Schaepjes zal,
die heden gaen verloren,
Brengen in zyne Stal.
Terwijl wy bezig waren,
Met waken voor ‘t geweld,
van onse schaepjes ziet,
En die voor veel beswaren,
Te hoeden op het veldt,
dewijl het wel geschied,
dat zy in veel verdriet,
door eenig onheil vielen,
Heeft God gesonden hier,
den Herder onser Zielen,
ô Wonderlijk bestier.
Hier gaet zig met vertoone
Een kostelijk Paleys,
of Princelijk gebou:
Alwaer een Konings Zone,
ook na den regten eys,
Geboren werden zou?
‘t Is hier geweldig rou,
Wel zal dan Christus hebben,
Geen Koninglijk gewaet
‘t Schijnd dat de spinne webben,
Hier strekken tot cieraet.
Siet hoe den grooten Koning,
Leyd in een Kribbe neer,
Hier in een Beeste stal,
Wel dit’s een slegte woning,
Voor zulken grooten heer,
die eeuwig over al:
voortaen regeeren zal,
die werd van ons gevonden,
| |
[pagina 36]
| |
Soo d’Engel heeft geseyt:
Sijnd’ in doeken gewonden:
In een Kribbe geleyt.
Voorwaer tot geenen stonden:
En is hier op der Aard
Door eenig menschen hand,
Een grooter schat bevonden:
Die slegter is bewaard,
Als men hier heden vond
In dese Kribbe: want
Christus Gods Zoon verheven:
Den Messias gewis:
Ons eenig heyl en leven
Daer in gelegen is.
Waarom nu hier bevonden:
Wijse een Phariseen,
Om ‘t ons te doen verstaen:
Wy konnen ‘t niet doorgronden,
Ons wijsheid is te kleen:
Om dit te merken aen,
Gaet Christus dan versmaen:
De grootheid van der aarden:
Dat Herders op het veld,
Sijn komste groot van waerden:
Als alder eerst vertelt.
Wel laet dan alle menschen,
Het zy door wreed geweld:
Of in een stil gemoed,
Na staet en rijkdom wenschen:
Wy blijven op het Veld:
En leven in ootmoet,
By onse Schaepjes soet,
Want Christus heeft verkooren
En is tot zijnen lof
In eenen Stal geboren:
Niet in een Konings hof.
Leert Sterve. |
|