Een nieuw liedt-boekje, genaamt het dubbelt Emausje, bestaende in eenige nieuwe liedekens
(1742)–Tannetge Kornelis Blok–
Auteursrechtvrij
[pagina 25]
| |
Op de Wyse: Te Mey, als al de Vogelen zingen.Met dit Nieuw Lied en kleijn Gedigt,
Vereer ik u, mijn Waerde Nigt,
En dit is mijn behagen:
U bieden dit tot een geschenk,
Uyt vriendschap op te dragen
Ik wens hier meed’ u al het goet:
Dat God aen zulken menschen doet?
Die hem niet al haer zinnen,
Met haer gemoet en gantsche kragt:
Liefhebben en beminnen
Maer vele menschen in ‘t gemeyn:
Die agten Gods geboden kleijn:
Ia stellenze ter zijden,
En zondigen vrijmoedelijk
In dees bedroefde tijden.
Schoon dat de Heer haer alle daeg,
Ia schier geduurig en gestaeg,
Zijn heijlig woord laet leeren;
Met wijsheid en lankmoedigheid:
Op dat zy haer bekeeren.
Maer daer van ziet men geen gewag,
Gelijk ten tijde van Noach,
Doen wouden zy niet hooren,
Na Noachs preken zo dat zy,
Vergingen door Gods tooren.
Veel menschen zijn nu ook als dwae,
Veragten Gods goedheid eijlaes!
‘t Schijnd dat zy niet en schromen:
Dat God haer om der werken quaet,
Hier namaels zal verlonen
’t Is te beklagen met droefheid,
Dat wy nu d’ongeregtigheid;
So vlijtig zien veragten,
Als of ‘er nu geen God en was,
Of oordeel te verwagten
Maer als daer komt dat komen zal,
En Gods Basuynen met geschal;
| |
[pagina 26]
| |
Sal in hare oore klinken,
Dan zullen zy haer dwaasheyd wel
Maar veel te laat bedinken.
Gewis het zal dan zijn te laet:
De deure die nu open staet
Wie zal dan zijn gesloten;
En zy van ‘t heijlig aanscheyn Gods
Voor eeuwiglijk verstoren
En daarom zijn die wys bedagt
Die nu Gods stemme neemt in agt:
En haer hert niet verherden:
Maar ingaen door de enge Poort,
Op dat zy zalig werden.
Die nu met Lot uyt Sodoma
Uyt de boosheyd des werelds ga,
Op dat zy al haar plagen
En straffen niet deelagtig word;
Die zy zal moeten dragen.
Hierom zo laet ons met bescheyd;
Dat desen dag der zaligheyd.
Wel neerstig gaan betragten:
Want wy en zijn na desen tyd,
Geen anderen te verwagten
En leven na des Heeren woordt:
En gaen altyd in deugden voort;
En soeken God te vreesen,
Willen wy niet van Gods aanschijn
Namaals verstoten wesen.
Schoon dat den satan zyn geweld,
Ons vleesch ook zig daer tegen steld
Dat altyd meer behagen
Heeft in des werelds vreugde maer
Dat moet ons niet vertragten.
Want al des werelds yd’le vreugt,
En is maar tydelyk geneugt,
die moeten wy niet agten
Maar wesen als getrouwe knegts,
die haer Heer verwagten
Dezelve maken haer bereyt,
En doen het werk haer opgeleyt,
| |
[pagina 27]
| |
Tot waken sy haer pogen:
Op dat als haren Herte klopt:
Sy hem in laten mogen.
Och! of wy maekten t’aller stond’
Dat Christus ons soo doende vond:
Als hy sal weder komen:
Al was het dan te middernagt
Wy hoefden niet te schromen.
Maer als de wereld die nu spot
Met haer die waerlijk vresen God:
zeer jammerlyk sal sugten.
En waer ‘t haer onmogelijk te doen,
Van Gods aenschijn te vlugten.
Dan souden wy seer triumphand,
Staen aen des Konings regterhand:
En hooren met verblyden,
Dat troostelijk vreugde-woord;
Komt gy gebenedyden.
Komt en bezit de heerlykheid,
Die van ‘t begin u is bereyd,
Al in myn Vaders Ryke,
Alwaer ik u de levens kroon
Wil geven eeuwiglyke.
Dees groote vreugt en heerlykheid:
Dit wens ik dat ons God toeleyd,
Door Christi reyne wonden:
Die hy aan ‘t Kruys geleden heeft,
Voor ons onreyne sonden
Oorlof ik bid u myn Vriendin:
Al is hier geen volmaektheid in,
Wil my verescuseren:
En ziet wie dat het heeft gedaen,
En dit u gaen verceren.
Leert Sterve. |
|