Een nieuw liedt-boekje, genaamt het dubbelt Emausje, bestaende in eenige nieuwe liedekens
(1742)–Tannetge Kornelis Blok–
AuteursrechtvrijOp de wijse: Treurt Edel Huys NassouwLaat ons eens gaan bezien,
Wat dat Godt laat geschien,
Want door zyn wonderwerken:
Is nu het gantsche Veld;
So wy kannen merken,
Als op een nieuw besteld:
Den hagel ende sneeu,
Die ons verdriet aan dee,
Noordewind, kouden regen:
Syn wy op dezen tijdt,
Door Godes milden zegen,
Weder geworden quyt.
| |
[pagina 20]
| |
So haest als maer de Zon,
Hoger te gaen begon?
En warmte te geven,
Zien wy de Velden staen,
Als met een nieuw leven,
Volkomen aengedaen.
’t Land dat bevrosen was,
Siet nu verciert met gras,
En veelderhande Bloemen,
die nu tot ons playsier,
Laet te voorscheijn komen,
Den Schepper goedertier.
Veelderley vrugten goed,
Die wy in overvloed
Nu weder zien verrijsen,
die God nu weder geeft,
Om daer meed’ te spijsen,
Al dat op aerden leeft.
De Vogels zijn verblijd:
In desen zoeten tijd:
Hoord mense vrolijk zingen?
Gestadig vroeg en laet:
Is dat zy voor bringen,
Gods eere met ‘er daet.
Somma al wat er is?
Ligt ende duijsternis
Vrugten, Kruijden, Bloemen:
Ziet men op haer manier?
’s Heeren goedheid roemen,
Tot aan het minste dier.
Zal nu alleen den Mensch?
Een schepsel na Gods wensch,
Begaeft met goede reden,
Niet eens zijn oogen slaen,
Op al die goedheden?
Die God heeft gedaen.
Zullen wy hier altijt?
Als tot des Heeren spijt?
Na ons vleesch lusten leven?
Geen ware dankbaerheid,
| |
[pagina 21]
| |
Prijs en eere geven,
Aen ’s Hemels Majesteyt
Agten wy dan al ‘t goed,
dat God ons heden doet,
En altijd heeft bewesen,
dat hy ons van de dood
Eeuwig heeft genesen,
door sijne liefde groot
Agten wy ook Gods Zoon:
die uyt zijn Vaders Throon,
Quam om voor ons te lijden,
Eenen veragten dood,
Om ons te bevryden;
Van Godes Toorne groot.
Agten wy ook Gods woord:
dat hy ons voord en voord,
Altijd heeft laten leeren,
Om ons van de boosheid,
Tot hem te bekeeren:
Tot onser Zaligheid.
Uyt welk heylig woord,
dat wy hebben gehoord:
Hoe ons staet te verwagten:
dat Christus met geschal,
Tegen alle geslagten:
Ten Oordeel komen sal.
Uyt welk heilig woord,
Wy ook hebben gehoord;
dat er na dese tijden,
Geen tijd meer zijn en zal:
om ons te bevryden,
Voor ‘t eeuwig ongeval.
Laten wy dan den tyd,
Tot der Zielen profyt.
Geduurig gaan besteden,
Te wandelen in ‘t Ligt:
Heyliglyk in vrede,
Voor Godes aengezigt.
Dan zullen wy den tyd,
Inwendelyk verblyd,
| |
[pagina 22]
| |
Geduldelijk verwagten,
En wezen onbeschroomt
by dag en by nagten,
Tot dat de Heere koomt.
Leert Sterve |
|