Ben ik eigenlijk wel links genoeg?

Sikhs

Op televisie zie ik beelden van Indische mannen met lappen om hun kop, die in Londen protesteren tegen de verplichting om een helm te dragen als je bromfietst.

Het zijn Sikhs.

Hun uit Voor-Indië stammende en door een zekere Nanak gestichte sekte blijkt zich aan regels te houden die al vijf eeuwen worden geëerbiedigd. Eén van die regels luidt dat die tulband op moet; er mag geen staal, of leer of plastic overheen - er mag ook niks onder. Het is trouwens meer dan zo maar een regel: het is religie.

Nu heb ik niets tegen religieuze regels, tenzij ze mensen tot nog groter stompzinnigheid dwingen dan de godheid blijkbaar toch al wenselijk achtte.

Zo herinner ik me al jaren geleden in een staat van zeer kwaad-

[p. 63]

aardige opwinding te zijn geraakt bij het verhaal van een ontwikkelingshelper die een groot irrigatieproject in dezelfde hoek van de wereld mee had voorbereid. Voor enige miljoenen guldens waren, volgens die ooggetuige, in een reusachtig gebied van India kranen gemonteerd waaraan de dorstende bevolking kon lebberen zoveel ze wilde. Maar de bevolking verdomde het te lebberen. Met een tong van leer, de langzaam uitdrogende baby's aan de borst of op de knie, zat ze verwijtend naast het waterschenkend mechaniek, en dronk niet omdat ze ontdekt had dat er uit varkensvel vervaardigde leertjes in de uitvinding verwerkt waren. En weer een andere religieuze Stichter had eeuwen geleden voorgeschreven dat er van een varken niets deugt.

Als ik zoiets hoor, en ik verneem dat die mensen liever sterven van de honger dan dat ze hun koeien opvreten, omdat ze denken dat die nou toevallig heilig zijn - krijg ik altijd iets van: hoeveel kost een campagne om die volkeren van hun religie af te helpen? Tweeduizend gulden per Nederlander? Oké, hier heb je m'n maandsalaris, dan zijn we van dat gelazer ook af. En een doffe, wanhopige woede vervult mij jegens westerse herders en priesters die het ‘eeuwenoude cultuurpatroon’ begrijpen en mij verwijten dat ik de dorst van kinderen om te beginnen wil lessen en het me zolang ze dorst hebben aan m'n kont zal roesten of ze water krijgen uit een heilige koe, een onrein varken of uit het hondje van Hans Worst. Sikhs.

Wél met hun heidense achterste op een brommer van het jaar 73 willen zitten, maar als een zinnige smeris zegt dat ze dan beter iets hards op hun hersens kunnen zetten terugvallen op hun eeuwenoude geloof.

Geen kwaad woord overigens over die Nanak. Dat moet in de vroege zestiende eeuw een hele progressieve man geweest zijn, die zich onder andere van de oude Hindoes afscheidde, omdat hij er tegen was dat weduwen van overleden mannen mééverbrand werden. Over bromfietsen kan in zijn reglement geen sprake geweest zijn, want er wáren nog geen bromfietsen in die tijd - maar het vermoeden is gewettigd dat hij als een verstandige guru, met de god Hari als exclusieve onze-lieve-heer in z'n hoofd, wel een voetnoot in z'n geloofsartikelen had aangebracht als hij had geweten dat z'n discipelen nog eens op twee wielen door Londen hadden

[p. 64]

willen rijden zonder hun kop te beschadigen.

En als altijd gaat die ene regel op: leve de pioniers, maar god zal je bewaren voor hun volgelingen.