kinderen en dat is voor Nederland honderd percent te veel.
Toch trof me van de week weer een aardige illustratie voor mijn theorie. De
beroemde maatschappijkritische medicus dr O.M. de Vaal lanceerde in Het Parool
het nieuws van een nieuw voorbehoedmiddel de zogenaamde C-film. C-film
openbaarde de dokter, is een vliesje van een oplosbare kunststof waarmee sperma
wordt gedood. Weinig problemen met het inbrengen, geen hinderlijke
nevenverschijnselen, als het goed gaat ook nog goedkoop - kortom: een blijde
gebeurtenis op het gebied van de geboortebeperking. Maar wat lees ik gisteren in
datzelfde Parool van de hand van diezelfde arts?
‘Een paar bevriende collega's hebben mij laten weten dat zij niet zo ingenomen
zijn met C-film. Eén van hen vertelde mij dat haar pupillen van een
jeugdorganisatie er niet voldoende door beschermd waren.’ (dokter bedoelt
waarschijnlijk: zwanger raakten - J.B.). ‘Maar die hadden dan ook geklaagd dat
het zilverachtige vliesje zo'n raar propje werd en helemaal niet oploste. Het
blijkt dat er aan de gebruiksaanwijzing van C-film dus iets ontbreekt. Er is geen rekening gehouden met de kans dat de gebruiker de
verpakking toepast en het middel weggooit’.
De cursivering is van mij.
Begrijp me goed - ik voel me niet verheven boven het type steenezels dat zich op
deze wijze toch weer voortplant. Ik heb in mijn eigen familie een nichtje gehad
dat 't zilverpapier om een bonbonnetje mee opvrat en niet wist dat je een
sinaasappel beter kunt pellen. Je hebt hele volksstammen ontzettend aardige
mensen die hun belastingbiljet niet kunnen invullen, die in 'n openbare
telefooncel waar alles gedrukt voor ze staat voorgekauwd toch niet kunnen
opbellen, die niet weten hoe je hij heb schrijft en die altijd een kwartje in
een dubbeltjesautomaat proberen te gooien.
‘Ik moet toegeven’, schrijft dr O.M. de Vaal in Het Parool, ‘dat ik tot
gisteravond zelf geen moment gedacht heb dat de hier bedoelde vergissing zich
zou kunnen voordoen’. Dat verbaast me niks. Dr De Vaal heeft gestudeerd, dat is
een intelligente man, die weet precies wat je wel en wat je niet moet inbrengen.
Ik taxeer hem op één, hooguit twee kinderen. En hij is koningklanterig genoeg om
de fabrikanten van C-film alsnog met klem te sommeren de mensen uitvoeriger te
informeren in de bijsluiter. Maar ver-