De brieven van J.C. Bloem aan Aart van der Leeuw

49

Utr. 19 Oct. '16

Beste Aart.

Hartelijk dank voor den langen brief, dien ik gisteren van je ontving, en dien ik met zeer veel vreugde las. Jij bent de eenige tegenstander, met wien ik kan praten, en eerbiediging van jou standpunt behoeft er bij mij ook niet te komen - die is er al lang. Trouwens: je gaat veel te ver, als je denkt dat ik op zich zelf zoo gepassioneerd ben voor de (Latijnsche) Fransche geest. De quaestie is veel eenvoudiger: ik houd van het Fransche volk en walg van het Duitsche. Maar tegenover beider geestesproducten sta ik veel onpartijdiger. Het brochuretje van Lasserre zal ik je sturen zoodra ik weer in Almeloo ben.²⁰¹ Ik ben nu n.l. in Utr. om te promoveeren. 't Zal begin Nov. hoop ik plaats hebben. 't Is wel onbelangrijk, maar ik wou toch dat ik er van af was.

Dat je zoo op 't eerste gezicht niet veel voor Péguy voelt, kan ik me best begrijpen. Zoo is 't mij een paar jaar geleden, toen ik voor 't eerst een paar verzen van hem las, ook gegaan. P. is een van die schrijvers, die je in zijn geheel moet lezen. Maar hij was de grootste van allen. Ik hoop na mijn promotie spoedig eens bij jelui te komen en jullie allen tot adepten van hem te maken.²⁰²

Ik dank je al bij voorbaat voor je Holl. exemplaar van Herscheppingen, waarop ik mij mateloos verheug. Ik heb juist aan de Groene geschreven of ik die bundel erin mocht bespreken. Ik beloof, dat ik flink de loftrompet zal steken.²⁰³ Mijn bundel komt pas 't volgend jaar, ik kan er temidden van deze algeheele verstrooidheid niets aan doen. Ik heb een vaste betrekking werkelijk broodnoodig - zoowel om financiëele redenen, als om eindelijk eens tot een geregeld leven gedwongen te worden.

201 Zie noot 199.

202 Charles Péguy (1873-1914) is vooral bekend door zijn tijdschrift Cahiers de la Quinzaine. Iedere aflevering bevatte een heel werk of een serie studies over één onderwerp, meestal zeer polemisch van aard. Alle brandende problemen werden erin aangeroerd: de verschillende vormen van socialisme, de verhouding kerk-staat, het joden-vraagstuk in Europa enzovoort. Later werd hij een vurig nationalist, waardoor hij in aanraking kwam met de Action Française.

203 Deze recensie zou in juli 1917 gepubliceerd worden; zie noot 222.

[p. 108]

Met je kritiek op het laatste Beweging-nummer ga ik geheel accoord. Alleen vond ik één vers van M. Dietvoorst (ook ik vermoedde, dat dit v. Doorn zou zijn) niet slecht: dat op het station. Wat jij en Verwey in die Staccato's hebt gezien is mij een raadsel. Ik vind ze nog leelijker dan Giza Ritschl, en van een hemeltergende banaliteit van gedachte, echt iets voor de N.A.O.R. Maar bovenal: ik vind ze zoo verschrikkelijk leelijk - werkelijk niets meer op poëzie gelijkend. - Meesterlijk vind ik die vertalingen, die Verwey van Poe heeft gemaakt. Ik heb nog nooit zoo'n geniale vertaling van V. gelezen. Daar is werkelijk niets op te zeggen.²⁰⁴

En nu adieu, geliefde 3. Ik groet u allen recht hartelijk en verblijve

uw verkleefde

Jacques

204 Bloem schrijft hier over De Beweging, dl. 12, IV (1916). Van Michiel Dietvoorst (pseudoniem van Willem van Doorn, 1875-?) verschenen in dit nummer de verzen August aan Maja, Een en veertig, In de trein, Voor Veronica, Coeur de neige en Rood goud. In dezelfde aflevering besprak Verwey van A.H. Feijs' de bundel Oorlog, verzen in staccato; de door Verwey geciteerde verzen bestaan uitsluitend uit tweelettergrepige regels (herdrukt in Proza X, p. 136-144). Bovendien bevatte dit nummer de vertaling door Verwey van drie verzen van Poe: De avondster, Na de ziekte en Alleen. Het is mij onbekend waarvoor de afkorting N.A.O.R. staat.