Mengelpoezy. Deel 3

[p. 58]

Zing lof, o Vogelenkoor!

Hoe streelt my hier, gevleugelde orgelkelen,

Uw los geluid in de eenzaemheid van 't bosch!

o Weest, als ik, gelukkig by uw kwelen.

Ook uw bestaen is werk en liefde Gods.

Zyn vaderzorg, die nimmer zal ontbreken,

Zet u alom de rykste tafel voor:

Het akkerland, de bosschen, beemden, beken.

U spyzigt God. Zing lof, o vooglenkoor!

Hy geeft, de bloem haer kleed, zoo fyn gesponnen,

Het groen aen 't gras, 't gebladerte aen den boom,

Den hemel 't blauw en 't licht van duizend zonnen.

Hy houdt de zee en wind en wolk in toom.

Hy laet den mensch als aerdsche koning pronken,

Wat heerlykheid deze in begin verloor.

Gy zweeft in 't ruim, met vederdosch beschonken.

U kleedde God. Zing lof, o vooglenkoor!

En doet u eens de gure winter vlugten,

Verlaet dit oord, maer niet voor langen tyd.

Ontlast uw hart in vaderlandsche zuchten,

Zoohaest ons weer de lentezon verblydt.

Keert dan terug, myn vlugge landgenooten,

En joelt en juicht en streelt ons weêr 't gehoor.

Hier zal uw heil ons heilgenot vergrooten.

U zegent God. Zing lof, o vooglenkoor!

Naer de fransche melodie met opschrift Chantez petils oiscaux, berymd door Michel Tissandier, getoonzet door Paul Henrion.