Mengelpoezy. Deel 3

[p. 48]

Heer Halewyn.
1839.

‘Terug, Adolf! in dit prieel

Bescheidt my Halewyn.

Uw byzyn in deze eenzaemheid

Kan ons noodlottig zyn.’ -

‘De landheer is op jagen uit;

Verwacht hem niet eerlang.

Ons dreigt geen onraed, meisje lief.

Waerom toch zyt gy bang?’ -

‘Adolf, ik vrees dat Halewyn

In 't heimlyk ons beloert.

Hy is doortrapt en wreed, vooral

Door minnenyd vervoerd.’ -

‘Hy zwerft in 't woud en ver van ons.

Geen oog dat ons bespiedt;

En zit ik nevens u, myn kind,

o Gy beklapt ons niet.’ -

‘Adolf, uwe onbedreven jeugd

Verblindt u voor 't gevaer.

Sluipt niemand achter haeg of struik?

Hoor ik geen ridsling daer?’ -

[p. 49]

 

‘'t Is 't windje dat in 't loover suist

 

En met uw lokken speelt,

 

Jaloersch dat myn vermeetle hand

 

Die lieve lokken streelt.’ -

 

 

 

‘Gy zyt een losse wulp! gy tart

 

Den luipaerd..... Vlugt, o vlugt!

 

My kwelt een angstig voorgevoel.

 

Stil! hoor ik daer geen zucht.’ -

 

 

 

‘'k Hoor 't vooglenkoor dat kwinkeleert,

 

En joelt van minnelust,

 

Terwyl wy, koele koppel, hier

 

Verkleumen in de rust.’ -

 

 

 

‘Dat tuigt myn wang... Maer spoed u, vlugt!

 

Ontkom een laffen moord.

 

Wat zie ik, hemel! iets dat blinkt

 

En door 't gebladert boort.’ -

 

 

 

‘Het blinke, alwaer't de dolste kling

 

Die hunkert naer myn bloed.

 

Lieve engel, by uw minste gunst

 

Waer my het sterven zoet.’ -

 

 

 

Hy spreekt, en als de bliksem treft

 

Een zwaerd het kussend paer,

 

o Vraeg niet wie de moorder was:

 

Heer Halewyn stond daer.