Mengelpoezy. Deel 3

[p. 46]

Brigands-Zondag.
Wanne Leute
(28 October 1798.)
1857.

Niet vreemd aen 't leed is Iseghem gebleven,
Dat leed, gebrouwd door 't Sankulottental.
't Was zondag, en de morgenklok sloeg zeven,
Weldra gevolgd van een trompetgeschal,
't Verraste volk springt op, doorkruist de straten,
En vraegt den zin van 't onverwacht geluid.
‘Op, burgers, op! De vyand naekt, soldaten
Van Frankryk; op, te wapen en vooruit!’

Daer vat geweer al die geweer kan voeren.
Zelfs 't fraei geslacht vermengt zich in den stoet.
Men trekt te velde, en burgeren en boeren⁽¹⁾
Vervolgen bei 't gehate fransch gebroed.
Hun marschgedruisch zet alles overende,
En schriklyk wast hun wemelende schaer;
Gelyk een storm bedreigt zy de oorlogsbende,
Die wykt, en raekt, te Kortryk, uit gevaer.

(1) Door de Franschen smaedsgewyze brigands genoemd.

[p. 47]

 

Daer buiten staen de vlaemsche wraekgezinden,

 

In wild gewoel en ydel waengebrom,

 

Terwyl, in stad, de Franschen middel vinden

 

Tot weêrwraek, met versterkten krygersdrom.

 

Zy willen bloed; de schandvlek van hun vlieden

 

Wil aenstonds bloed. Daer snellen ze uit de poort,

 

En vliegen in den hoop der buitenlieden.

 

Elk vlugt, een deel wordt vlugtende vermoord.

 

 

 

Slechts éene ('t is een vrouw) blyft onbewogen,

 

En in 't bereik eens krygers. Maer hy stuit

 

Zyn vaert, en dobbert tusschen 't mededoogen,

 

Dat hem verrast, en 't wreede moordbesluit.

 

Hy zwaeit zyn stael, vermydt haer aen te randen,

 

En wenscht haer vlugt. Zy springt hem in 't gemoet

 

Met scherp geweer....⁽¹⁾ 't Geweer ontvalt haer handen,

 

Zy valt er naest, en zwemt in eigen bloed.

 

 

 

Wie was die vrouw, die neêrgevelde brave?

 

Een volksheldin van Iseghem. Men zegt

 

Dat ze uitblonk door de kloek- en schoonheidsgave,

 

En, levend uit de banden van den echt,

 

De vreugde-zelv' was, dragend op haer lippen

 

Het lachjen, als een telg van Demokriet.

 

De Tyd vergat haer stamnaem aen te stippen,

 

Maer hy vergeet zyn Wanne Leute niet.

(1) Eene vork.