Mengelpoezy. Deel 3

[p. 44]

Vier veroordeelden.
(Jaer 1436.)
1844.

Vier mannen zyn voor misdryf

Den regter aengeklaegd:

Drie schaemtelooze boeven,

Een schroomvol als een maegd.

Hun vonnis eischt de doodstraf.

De ontroerde regter zegt:

‘Bereidt u te verschynen

Voor 't goddelyk geregt.

Het booze drietal hoonlacht,

En blyft versteend in 't kwaed.

Berouwvol draegt de vierde

De doodverw op 't gelaet.

‘God, roept hy, 'k ben misdadig;

God, scheld myn zonden kwyt.

Of wilt gy strenge boete,

Geef, geef my levenstyt.’

De vier ter dood gedoemden

Verschynen op 't schavot.

De boetling knielt en siddert;

Het booze drietal spot.

[p. 45]

 

‘Beul, laet den lafaerd bidden,

 

En beven als een riet.

 

Kom, maek met ons een einde;

 

Kom, stort ons in het niet.

 

 

 

Wat vroeger of wat later,

 

Wat scheelt ons 't koele graf?’

 

Zoo lastren de onverlaten;

 

Hun koppen vallen af.

 

 

 

De boetling geeft zich over;

 

De blinddoek prangt zyn oog.

 

Reeds knielt hy voor den slagtblok;

 

De bloedbyl ryst omhoog.

 

 

 

Daer vlamt een felle bliksem;

 

Daer barst een onweêrswolk;

 

En donder, rukwind, regen,

 

Verdryven beul en volk.

 

 

 

De bange lyder, eenzaem

 

In de ongestuime lucht,

 

Springt op, ontscheurt den blinddoek,

 

En redt zich door de vlugt.

 

Hy treedt in 't huis des Heeren,

 

En dankt den goeden God.

 

En leidde een chrislyk leven,

 

Vol hemelgunstgenot.