Mengelpoezy. Deel 2

(1850)–Francis Jozef Blieck– rechtenstatus



[pagina 99]
Het dansende Boertje. 1840. Een geestig boertje, vlug en jong, Verliefd op vryen danserssprong, Onthuppelde eens zyn vreedzaem dakje, En ging, in 't mooije zondagspakje Geknoopt, naer steedschen danstfeestkring. Daer heerschte smaek en oefening, Tot hinder van den wakkren bengel. Nooit zag hy talryk feestgemengel Zoo dansen met gemeten stap, Zoo vieren met gekozen klap, In plaets van woelen, hupplen, razen, By 't klinken der beschuimde glazen. ‘Wat, roept hy uit, wat is het hier ‘Al styf by dien gemaekten zwier!
[pagina 100]
‘Vernis! vernis! geen ziel, geen leven. ‘Kom, kom! ons van dien dwang ontheven; ‘Voor my geen meester; slechts natuer.’ Zoo spreekt hy, wipt zyn boersch postuer Dwars door den drang der stedelingen, En zet het op een tripplen, springen En stampen dat de zolder dreunt. Noch toon noch maet die hem bekreunt. Gelyk in kamp zyn spier en longen. Hy meet de zael met een paer sprongen, En tiert, en tuimelt wyd en breed. Tot, eindlyk moê, het dampend zweet Hem afdruipt en hy nederdondert. Nog kykt hy of men hem bewondert. Maer 't kiesch gezelschap roept: ‘Genoeg! ‘Ga, boer, ga dansen by uw ploeg!’ Ons, dichtren, zy dat wilde dansje Een les, een kunstbevordrend kansje. Zoo 't boertje danst, zoo kunstig slaet Bard Roezeboes de dichtermaet.