Mengelpoezy. Deel 2

[p. 48]

Een slecht boek beschouwd als een verleider.
1849.

Die God stak naer de kroon en streek de trotsche vlag,

Hy levert thans der aerde een onverpoosden slag.
Hier zoo doortrapt als eens verwaend ter hemelzale,
Strydt Satan met de pen opdat hy zegeprale.
Geen morgen of hy brengt een boekdeel in het licht,
Een versche prozabloem, een parel van gedicht.
Wat geur van fyn gevoel! Wat rykdom van gedachten!
Hoe keurig ingekleed! Hy rept geen duivelschachten,
De slimme fielt. O neen, 't zyn pennen van een zwaen,
Die, kleeft er in 't geheim de helsche modder aen,
Toch voorkomt zoo gekuischt, zoo net, als overkleedde
Haer 't wit en geurig dons der lieve zwaen van Lede.
Hem klinkt de loftrompet uit elken wereldhoek.
De wereld leest, verslindt het zielsverleidend boek.

[p. 49]

 

De jongheid gaet er mede aen tafel, op haer sponde,

 

De klerk op zyn kantoor, de reiziger op ronde.

 

Ja, 't meesterstuk verzelt den wandelenden jood,

 

En stort een stroom van goud in 's boekverkoopers schoot.

 

En Satan, en de man die 't letterwonder baerde,

 

Wat wordt hy? O! de held, het troetelkind der aerde.

 

Men regt hem beelden op, hy prykt in cel en zael,

 

En elke dag hem een dag van zegeprael.

 

 

 

O moeder, die uw telg laet boek by boek verslinden,

 

Onttrekt gy haer uw zorg? Verstokt gy? Neen, u binden

 

De banden der natuer nog aen uw dochters hart:

 

Haer vreugd is uwe vreugd, haer smart is uwe smart.

 

Gy wilt die frissche bloem doen geuren in de wereld.

 

Daer staet zy opgetooid, met uw sieraed bepereld.

 

Uw aenblik volgt haer als de zonnebloem de zon.

 

Gy ziet, gy weert, gy wraekt al wat haer hindren kon,

 

Een vliegje, een stofje, een niet. Verblinde! zie wat nader.

 

Daer ryst een loos gedrogt, daer ryst een zielsverrader

 

Voor de oogen van uw spruit. Zie hoe ze zacht ontroert,

 

Terwyl hy heimlyk streelt en haer de rede voert.

 

Zy drinkt zyn lessen in, zyn honigvolle logen,

 

Zyn zede- en godloosheid als zuivre nektartogen.

 

Verblinde! red uw kind, verniel den onverlaet!

 

Of wee u die verwylt! uw liefdepand vergaet.

 

Gy spaert hem: 't is een boek. Ja, boek, onnoozle moeder;

 

Maer menger van vergift, vermomde hellevoeder.