Parijsche verzen

[p. 125]

Ik ben een vrouw.

‘'k Ben een vrouw, als alle vrouwen
waarom wilt ge mij omhangen
met het kleed van Uw verlangen
en mijn lichten lach vertrouwen?’

‘Om de zucht, die ik eens vond,

om d' onuitgesproken woorden,

die verdoolden op de boorden

van tomaten rooden mond.’

‘'k Weet mijn oogen zijn mijn machten
waarom wilt gij, dat hun stralen
dieper zin U zal verhalen
dan de heugenis der nachten?’

‘Om den schemerstillen schijn

van een nauwelijks gebeuren,

dat ik heimelijk zag treuren

door het wimp'ren kantgordijn.’

‘'k Zie de schoonheid van mijn leden....
waarom wilt ge, dat mijn leven
niet zal stralen in zijn streven
waar mijn lichte voet zal treden?’

‘Om het lusteloos gebaar

dat U bleef van alle lusten,

om Uw hart, dat niet kan rusten

wijl Uw wanhoop is te zwaar.’

[p. 126]

 

‘'k Hoor de woorden van de monden,

 

waarom naar het hart te luistren

 

zoolang minnaars mij toefluistren

 

dat hun heilig zijn mijn zonden?’

 

‘Om de uren, die gij ducht,

 

om de dwaling te genezen

 

dat gij van Uzelf zult wezen

 

nu ge mij, in U ontvlucht.’

 

 

 

‘'k Ben een vrouw, als alle vrouwen

 

waarom wilt ge mij dan minnen,

 

nu geen hart is te gewinnen,

 

dat zich zuiver laat doorschouwen?’

 

‘Om de folt'ring, die gij lijdt

 

om het brandend heet begeeren

 

dat door mij, gij nu zult leeren

 

stillen in aanvaarden strijd.’