Fidamants kusjes, minne-wysen en by-rymen aan Celestyne

[p. 160]

Op haar Vlechten.

Wys; O Godheyd sluyt uw Heemel open. Of; 2^de. Muskettier.

WAar vlucht mijn Hart so schichtig heene?

Spoeyt gy na Celestyn?

Het is daar

Vol gevaar;

Gy sult haar

Gevangen sijn.

Hartje gy kent haar laagen niet,

So gy meent Celestyn

By te sijn,

't Is maar schijn,

O gy werpt u self onweetend in verdriet.

Maar wilt gy enkel by haar weesen;

So geel voorsichtig acht

Op haar pronk

En gelonk,

Eer een vonk

U heel verkracht.

Spiegel u vry dan hier, dan daar,

Kus maar vry haare mond,

't Is gesond,

Voor uw wond,

Maar genaak de strik niet van haar kronkk'lend Haar.

[p. 161]

3.

 

Gy moogt haar boesem vry bespieden,

 

Twee Bergen van Parnas,

 

Welkers vloed

 

Roert het bloed

 

En 't gemoed

 

Maakt week als Was.

 

Maar so gy eens valt in haar tuyt,

 

En blijft gy van my af,

 

In dat graf,

 

U tot straf

 

Van uw dwaasheid raakt gy nimmer daar weer uyt.