Fidamants kusjes, minne-wysen en by-rymen aan Celestyne

[p. 98]

Om Weeder-Min.

Wys; Courante la Reyne Nouvelle.

HIer helpt dan geen geschrey; Mijn Hartje
dat met hikken, In het bloed moet stikken,
Kan met soet gevley, U niet meer koosen nu
ik van u schey. Ik schey niet, maar gy doet
my gaan, Uw ingebeelde waan, Van grooter
Huw'lijk, Maakt my afschuw'lijk, En doet
my in mijn eysch te rugge staan.

[p. 99]

2.

 

Gy wijst my dan heel af

 

En komt de min-vlag strijkken,

 

En doet'er niet by blijkken,

 

Reeden van uw straf

 

Voor 't offer van mijn Hart dat ik u gaf.

 

Kan dan mijn diep verliefde siel

 

Eer ik in Charons kiel

 

Als schim moet treeden,

 

Uw hart niet kneeden

 

Dat harder als een steen my teegen viel.

O Heemel sie nu neer

Hoe droevig ik verdwijne,

Nu mijn Celestyne

Die ik needrig eer

Gevallen schept dat ik haar gonst ontbeer.

Verstokt' en al te wreede Maagd,

Aan wie mijn dood behaagt,

Uw wil die straf is,

En my een graf is,

Uw Minnaar Fidamant te deerlijk knaagt.

Ik sterf dan willig heen.

So u mijn dood kon baaten;

Doch ik sal noyt laaten

Mijn genegentheen

Aan u in Geeste-weesen te besteen.

Dan lijd gy die my lijden doet,

Verset dan uw gemoed,

En wilt dat mijde.

Ik liever lijde

So gy my hier met weermin slechts ontmoet.