Fidamants kusjes, minne-wysen en by-rymen aan Celestyne

[p. **2v]

Ad Virum Clarissimum & Consultissimum D. Joannem Blasium,
Themidos & Apollinis delitium,
Cum Amorum, Amantiumque fata, laeta saepe, saepe nubila, disertè calamo adumbraret.

FOrsitan occultos in aperto cernimus igneis,

Queis tu, queîsque calet dímidium illa Tui.

Flamma amor est; clausae marcescunt illico flammae;

Et nisi lux agitet publica, marcet amor.

Dits paria attentas, sua quondam incendia sensit

Jupiter, & vati commemoranda dedit.

Hinc Leda in calamo, Danaëque renascitur omni,

Et suus Europae est, Antiopaeque locus.

Mars sua, Mars Paphiae manifestat dulcia seclis,

Ut sensisse juvat, sic meminisse juvat.

Bis tua mellito delectant Basia morsu,

Dumque domi libas, dum recoquisque foris.

[p. **3r]

 

Te Duce panduntur jam publica fata procantûm,

 

Et privata simul mista querela fluit.

 

Quicquid id est, Naso tibi vel redivivus inerrat,

 

Ipsa vel hoc dictat clám Cytheréa melos.

 

Sic te infers calamo, genium sic pingis Amorum,

 

Tristiaque & junctis gaudia mille jocis:

 

Cur intercedant gemitus, cur scindat Amantum

 

Vota supercilio saepe noverca truci.

 

Sit genitrix, ubi juncta tamen duo pectora findit.

 

Et Natae, & cupido tota Noverca proco est.

 

Durate, haud aliter Paphiae sacra dulcia constant

 

Horridulis spinis it rosa munda comes.

 

Quid tibi non spondent Divitres, Phoebus in ore,

 

In gremio Venus est, in cerebroque Themis?

l.m. q́. p.

Olaus Borrichius,

Prof. Publ. Hafn.

Lutet. Paris.

5. Kal. Octobr.

cIɔ Iɔc LXIII.