Fidamants kusjes, minne-wysen en by-rymen aan Celestyne

[p. *11r]

Aan Fidamant,
Op zijn Kusjes en Minne-Zangen.

GY Fidamant, Vriend van uw Celestyn,
Verschijnt hier als een heldre Zonneschijn
Op 't pronk-Tonneel en opend de gordijn,

En laat u hooren.

Gy spand uw Lier nu hoog, dan laag van Toon,
Zingt van Jupijn en sijn vergoode Zoon,
Hoe Midas tot zijn wel verdiende loon

Droeg Eezels ooren.

Nu schept gy lust in 't lieffelijk Gesang
Van Celestyn, en dwingd door held're dwang
Van keel geluit, en toonen kort en lang

Die 't Hert verrukken.

Nu kust gy 't mondje lieffelijk van geur,
Waar voor de Kers haar purper schoone kleur
Verbleekt, en Hyblas hooning stelt te leur

Om die te plukken.

[p. *11v]

 

Gy door de Trow verknocht aan uw Vrindin,

 

Vind weeder Liefde en een gelijkke Min,

 

Volkoomen eens met Hert, en Siel, en Sin:

 

Bepaal uw wenschen

 

In haar alleen; so word gy nimmer moe

 

Van kussen; dat de vreede u altijd voe

 

Tot dat de dood het pad u reysen doe

 

Van alle menschen.

 

 

 

Catharina Questiers.