Verhandelinge van de opvoedinge en ziekten der kinderen
(1684)–Steven Blankaart– AuteursrechtvrijI.Dit Kindjen sterk zuigende en geduirig willende eten, wierden de vezelen van de Strotdarm tot grooter beweginge aangeport, als ze konden tegenstaan: Welke grootere aanporringe en forceringe oorsaak van een Convulsie is die we gemeenlyk Hik noemen: En datze zeer werden aangedaan, blykt wel als men wat te droogen eten eet, of als men te veel lacht, zo | ||||
[pagina 284]
| ||||
krygt men den Hik alleen, om dat des zelfs Zenuw veselen en met eenen de Spier-veselen werden aangedaan. | ||||
II.De raad die ik'er gaf was, datze een weinig fijn gestoote Foelie in het Kind zijn melk zoude mengen, met een weinig fijn gestooten Kreefts oogen, waar na het zuur wat verging, dat oorsaak van deze Gulzigheid was. Ook liet ik de Kraamvrouw diergelyke gebruiken. En alhoewel het Hikken verminderde, zoo hiel het echter niet ganschelyk op, want van binnen was mede een slym met zuur gemengt in de kliertjes van de Strotdarm en Maag, diewe met concentrantia moesten verbeteren: Derhalven gaf ik het volgende te gebruiken: Als
Dit liet ik droppelwys in de Pap doen, en de Moeder daar mede van gebruiken; Waar na den Hik volkomen achter bleef. |
|