Schou-burg der rupsen, wormen, maden, en vliegende dierkens daar uit voortkomende. Deel 2

[p. 131]

XXIII Hoofd-stuk. Van de kleine Hommel-bye.

I. Zeker goed vriend van my was op zyn plaats geweest den veertienden van Wiedemaand ontrent Amstelveen, niet verre van Amsterdam. onderwegen ontmoet dien Heer een nest met hommel-byen, die hy uit d' aarde graaft, en my t'huis brengt.

II. Dit nest was als van verscheide druifies aan een hangende, sonder order, als men wel ontrent de byen bespeurt, maar even als de zee-druif, welke men aan de stranden vind, aan een gemaakt. dese druifies ofte huisjes waren

[p. 132]

alle rond, van een soort van wasch gemaakt, ruikende na wasch en honig, hebbende de groote van een groote erwt, die wy grauwe erwten noemen. Wanneer zy versch gemaakt zyn, hebbense een geele koleur, maar werden allenxkens swarter. Ik brak 'er eenige open, daar ik in sommige ses wormen in vond, in andere een, en soo voorts in d' eene meer dan in d' ander. De wormen waren wit, even als die der gemeene honig-byen, als mede van de zelfde groote. Ik opende eenige van dese huisjes, in welke ik sommige in popjes verandert vond, niet van gedaante der byen popjes verschelende, wit van koleur.

[p. 133]

III. den vyftienden der selver maand, quam 'er een kleine hommel-bye uit, welke geduurig rontom dese huisjes zyn spyse sogt, wesende in een geduurige beweging, konnende niet verre vliegen, alsoo ik hem onder een glas geset hadde: hy scheen heel lustig en vrolyk te zyn. Dese hommel was op zyn rug wollig, een weinig na d'orangie koleur trekkende; op het agterlyf waren eenige witte hairen uit de ringen uitgaande. Twee dagen daar na vond ik hem met zyn pooten om hooge leggende voor dood, want als hy soo leide kon hy niet wel op, en is door lang leggen en sig moede te maken, misschien gestorven, want oogen-schyne-

[p. 134]

lyk scheen hy wel langer geleeft te konnen hebben.

M. de wassche huisjes.

N. de worm.

O. 't popjen.

P. de hommel bye.