Schou-burg der rupsen, wormen, maden, en vliegende dierkens daar uit voortkomende

VII. Hooft-stuk.
Van de Rose-booms Rups, en sijne veranderingen.

I. OP de Roseboom, ontrent, als sy begonden te knoppen, heb ik een Rupsjen of twee gevonden, die seer sterk konden voortkruipen, sy waaren redelijk wel gekoleurt van swart, rood, blauw, en van Orangien koleur, aan de sijden quam vry wat rug hair uit, de kop was dik, en wat Orangien koleurig met twee swarte strepen; ses puntige pootjes aan den hals: agt smalle die onder breed waren

[p. 33]

in 't midden van 't lyf, en twee alsulke aan de staart. Ik hebse een tyd lang met groene Rose bladen onderhouden, om te sien wat'er vorders van te wagten was.

Den ses en twintigsten van Wiedemaand was'er een gestorven, maar d'ander die nog in in 't leven was, had syn koleur heel verandert, want alles was hooger rood geworden, en sommige hairen, voornamelyk de voorste en d'agterste, waren een vinger breed lang geworden: soo dat ik hem voor de tweede maal moest verbeelden.

II. Den veertienden van Hoimaand, vond ik een andere die sig reeds tot veranderinge begaf, welke seer groot was; dese nam ik mede, want de myne seer langsaam groeide, misschien dat ik hem sulke versche bladeren niet en kon verschaffen als hy wel behoorde te hebben, twe dagen daar na spon hy eenige witte draaden om sig, en veranderde in een Popjen vry groot en

[p. 34]

kastanie bruin van koleur, hier en daar met wat duister geel hair beset. Aan yder syde van het Popjen was wat een holligheid als een gaatjen of kuiltjen, even of'er oogen gestaan hadden. Ik liet hem dan leggen om syn Uil verder af te wagten.

III. Den vierden dag van Oogstmaand quam daar een grooten witagtigen Uil uit, die hier en daar met wat flauw swart doormarmert en gevlakt was, met swarte hoorntjes en pootjes, even of hy in den rouw waar geweest: ik merk niet dat Goedaart die aangeteikent heeft. Een dag of twee daar na leide hy ontrent de hondert en twintig roodagtige eijertjes, die alle in een grauwe donsigheid leiden, welke de doos uit stoof, als ik die open deed. Desen Uil is een wyfjen, en hebbe uit andere liefhebbers verstaan, dat de mannetjes veel kleinder en anders van koleur syn, het welke ik met'er tyd sal ondersoeken.

IV. Ik geloof dat men dese en

[p. 35]

meer andere beesjes de naam van Uilen geeft, om datse voor eerst, niet vliegen, als in den duister, gelyk de meeste Uilen onder de gevogelten doen: en ten anderen dat haren kop geweldig na een Uil gelykent, dewyl se dik is, en rontom met een donsigheid beset, waar uit twee oogen steken, gelyk ook in de Uilen.

De sesde Tafel.

A.	De Rups van de Rose-boom.
B.	Desselfs Popjen.
C.	Den Uil van boven te sien.