Schou-burg der rupsen, wormen, maden, en vliegende dierkens daar uit voortkomende

IV. Hooft-stuk.
Van de Noort-rups, sijn popjen en Vlindertjen, het nommer-beesjen genaamt.

I. 't IS gebeurt dat ik den ses en twintigsten van Hoimaand buiten de Uitersche poort was, en aan een schutting twee Rupsen aan haar staart (gelijk dese en meer andere soorten van Rupsen doen) sag hangen, welke sig tot veranderinge wilden stellen, ik namse in een doosjen mede, haar leggende in wat wilge bladen, op datse stilletjes mogten blijven leggen; dese

[p. 19]

Rupsen waren grauw van koleur; redelijk groot, met geel-groene doorntjes op het lijf; voor aan de kop waren ses scherpe pootjes, aan 't middel lijf agt stompe, en aan de staart twee. Sy werd by Goedaart de Noort-rups genoemt, siet de tweede tafel, letter A.

II. Des anderen daags was yder deser Rupsen in een popjen B verandert, welke seer wel na een menschen aansigtjen geleken, hebbende hier en daar eenige goude blinkentheit aardig om te sien, het staartjen was heel agter om geboogen.

III. Den twaalfden van Oogstmaand quamen uit yder een schoon vliegend beesjen, C en D verbeeld aan beide sijden, hebbende op de onderste sijde, van d'onderste vleugel de getallen van agt-en-tsestig, en so men het anders om siet van negen-en-tagtig, hier om wort dit beesjen het nommer-beesjen genaamt. Sy lieten eenige droppelen roodagtig water vallen, en hadden vier

[p. 20]

pootjes; en in plaats van de vijfde en sesde twee pluymtjes.

IV. Goedaart verbeeld dit beesjen twemaals, soo het my toeschijnt, namelijk in 't eerste deel, de ses-en-twintigste ondervindinge: en in 't tweede deel de negen-en-dertigste ondervinding; maar de Rupsen en de popjes verschelen van malkanderen seer; soo dat een misslag in 't teikenen gehad heeft, of yder moet een besonder beesjen sijn, dat ik egter uit de vliegende kapelletjes beswaarlijk kan oordelen.

V. Men vindse gemeenlijk op de barnde-netelen. Ik heb 'er eens eenige popjes opgebroken, dog in voorledene tijden, het welk van vyf hondert wormen opgepropt was, en dat 'er in sommige taggentig, hondert en hondert en twintig waren, welke alle in 't popjen besloten bleven en daar in tot kleine popjes veranderden, waar uit kleine vliegjes quamen, die in het grote popjen een gaatjen maken, en daar door uitkomen.

[p. *3]