Den Neder-landschen herbarius ofte kruid-boek der voornaamste kruiden

CCCCLXXX. Hoofd-stuk. Trisolium Pratense, gemeene Beemd-klaveren.

DE gemeene Klaveren wassen met hare struikjes somtyds hooger dan anderhalf voet, somtyds wat ruig en hairig, bukkende wat ter aarden nederwaarts: de bladen staan nu hier en dan daar, altyd drie te samen op een steeltjen, selden vier ofte meer: welke aan de struik niet groeijen zyn ronder; maar die de struik begroenen zyn veel langwerpiger, waar van sommige een witte vlek hebben, en andere wederom een bruine, byna halve maans gewyse geteekent: yder der selve heeft een lange steel. De bloemtjes zyn wit, ofte rood purperverwig, komen veele by een op de topjes der steeltjes, en maken een ronde, en somtyds een langwerpige bol uit: yder

[p. 585]

op zig selfs is klein, en van maaksel als een klein erwte bloemtjen. De smaak van de bladen en bloemtjes is soet. Na dese komen daar kleine zaad-huisjes, in welke kleine ronde zaadjes leggen. De wortel is langagtig, dun, met veselen behangen, houtagtig, en diep in d'aarde sinkende.

Sy wassen hier overvloedig in de beemden, en mede wel langs de wegen, maar verscheelt veel na dat de grond vet ofte schraal is, alsoo men het seer groot en seer klein vind. Sy blyven des Winters over, en bloeijen dan in de Lente, en voorts de geheele Somer door.

Dit gewas werd in de genees-kunde niet gebruikt, maar alleenig gesaaid om de paarden, hoorn-beesten, schapen, enz. tot voedsel te dienen. Men kanse egter gebruiken op heete geswellen: en in tyd van nood om te eeten.