Den Neder-landschen herbarius ofte kruid-boek der voornaamste kruiden

CCCCXLIV. Hoofd-stuk. Senecio, Erigerum, Kruis-kruid, Grind-kruid, Kruis-wortel.

HEt groote Kruis-kruid wast met een ofte meer gestreepte ronde struiken dikwils twee voeten ontrent hoog, zig in verscheide takken verdeelende: het heeft langwerpige, groene, lyvige, sappige, aan beide zyden diep doorsneden en gekorve bladen. Op de toppen der steelen komen veele bloemtjes by malkanderen, zynde geel, dog sonder blaadjes rontom; bestaande alleen uit een vergaderinge van veele draadjes, even of het de kruin ofte navel van een ander geel bloemtjen was, zynde in een groen kokertjen besloten: dese veranderen met'er tyd in witte stuifjes, onder welke klein, langagtig en bleik-bruin zaad geplaatst is. De struikjes zyn mede eenigsins beblaad. De wortel is min ofte meer lang, maar met veele veselen behangen.

Van dese groote is een soort, die wat ruigagtig van bladen en struiken is, en als met eenig hair bewassen, en wat vetagtig in het aantasten, stinkend en onaangenaam van reuk.

[p. 545]

De kleene wast veel lager, en dese wast verscheiden van groote, na de grond, daar die op wast, somtyds een voet hoog, en somtyds nauwlyks een halve spanne hoog. Dese struik wast niet al te regt op, maar eenigsins bogtig, en als met leden, sonder eenige hairagtigheid; heeft geen reuk, ten zy gevreven: anders is sy de voorige gelyk.

Dese wassen langs de wegen, dyken, en in de moes-hoven tusschen het gesaaide in. Sy zyn des Winters groen, en bloeijen vroeg de gansche Somer door; ja behouden hare bloemen somtyds onder de sneeuw, voornamelyk de kleine.

Dese kruiden zyn seer onaangenaam van smaak, maar doordringend, soo dat de smaak lang in de mond blyft: soo dat men in dit gewas fyne deeltjes heeft: het mag daarom in pappen gebruikt werden, om op geswellen te leggen, om te doen verdwynen ofte te doen rypen. Het doet de spenen verdryven daar des nagts opgelegt. Het kooksel gedronken, doet wel wateren. Sommige mengen de blaadjes onder hare salade, om te eeten.