Den Neder-landschen herbarius ofte kruid-boek der voornaamste kruiden

CCLXXII. Hoofd-stuk. Leucoïon Bulbosum, witte Tydeloosen, Somer-sotjes, naakte Wyfjes.

DE eerste brengt uit yder bol twee lange, lyvige, smalle bladen, van koleur uit den blauw-groenen, tusschen beiden komt een rond ongeblaad steeltjen van een halve spanne hoog; op den top komt uit een groen scheedjen een wit dry-bladig lankwerpig bloemtjen, hangende van een dun steeltjen nederwaarts: in 't midden is een dry-bladig, gestreept, en groenagtig kelkjen, hebbende van binnen eenige korte geele draadjes en nopjes; na het afvallen blyft daar een lang-rond zaad-bolletjen over. De wortel is Peers-gewys, van buiten met een bruine bast beset, waar nevens jonge afsetsels komen: van onderen hangt een bosjen veselen.

De tweede brengt mede diergelyke bladen voort, maar meerder, grooter, en wat aarden-waarts omgebogen: de steeltjes zyn als voren, op welkers top een en selden twee ses-bladige witte gevoorde bloemtjes komen, mede als voren nederwaarts han-

[p. 354]

gende; in 't midden zyn geele draadjes en nopjes. Hier na volgen lang-ronde zaad-bolletjes met klein, rond, sagt en ros zaad. De wortel is als voren.

De derde is de tweede geheel gelyk, alleen dat de selvige wat grooter en hooger groeid, krygende vyf of ses bloemtjes, d'een na d'ander.

De vierde heeft een heele kleine bolle van veele veselingen gemaakt; de blaadjes zyn dun en teer. Het steeltjen is een halve spanne hoog, op welkers top men een ofte twee witte, kleine, ses-bladige bloemtjes siet afhangen, de tweede ende derde gelyk, maar kleinder, en sonder reuk.

Dese alle vind men in de bloem-hoven. De twee eerste zyn van d'aldervroegste bloemtjes in de Lente; de derde komen wat later; maar de vierde siet men in den Herfst.

Aangaande haar gebruik is nog onbekend: want men plant se om het cieraad der bloemen te hebben.