Den Neder-landschen herbarius ofte kruid-boek der voornaamste kruiden

CLVI. Hoofd-stuk. Crocus Silvestris, verscheide soorten van Wilde Saffraan.

DE Wilde Saffraan, ofte Wilde Berg-Saffraan, die in den Herfst bloeyd, heeft een langwerpig-groen Loof, de tamme niet ongelyk, hebben van boven tot onderen een witte streep. De bloemtjes bestaan uit ses spits-toeloopende blaadjes, bleik-geel van koleur, in 't midden is een geel priemtjen, met verscheide geele veselen rontom: sy bloeijen in 't laatste van de Herfst, maar krygen in de Lente hoekige zaad-huisjes: de wortel is een kleine en gemeenlyk platagtige bol, hebbende eenige veselen onder aan.

De eerste groote wilde Saffraan, die in de Lente haar bloemen geeft, heeft breeder, dog wat korter bladeren als de tamme: de bloem is wit, met eenige donker-purpere ofte Violetagtige streepen, doorvoort en gestreept; hebbende in 't midden geele draadjes; waar na in de Somer hoekige zaad-huisjes komen. De bolle ofte wortel is mede klein en d'andere gelyk.

De tweede groote wilde Saffraan, die men in de Lente siet, heeft nog korter en breeder bladen dan de vorige eerste, welker eene soort witte bloemtjes heeft met een purperagtig steeltjen: en een ander is geheel purper, beide met geele draadjes in sig. De wortel-bolletjes zyn mede vry klein.

[p. 216]

De vierde ofte eerste kleine wilde vroege Saffraan bloeyd in de Lente, heeft dunne, lange en seer smalle blaadjes: de bloem is vry klein, wit of purper, evenwel van buiten wit, maar onder, naast aan het korte steeltjen, geelagtig. De wortel ofte bolletjen is seer klein.

De vyfde ofte tweede wilde die in de Lente bloeyd, heeft bladen de vorige gelyk; het agt-bladige bloemtjen komt maar met een kort steeltjen uit d'aarde, zynde seer bleik purper-verwig. De wortel bestaat uit twee op malkander staande bolletjes, zynde het bovenste soet en eet-baar, maar het onderste is voosagtig.

De sesde ofte derde kleine wilde Saffraan die in de Lente bloeid, heeft veel meer, lyviger en dikker bladeren: de bloem is klein en purper-verwig, dog om de randen der blaadjes wat bleek ofte groenagtig.

Dese alle wasschen in Spangien, Portugaal, Italien, enz. op de Klippen en Bergen: maar hier vind men die alleen in de liefhebbers Hoven.

De kragten zyn niet ten vollen bekend.