Den Neder-landschen herbarius ofte kruid-boek der voornaamste kruiden

LXXXIV. Hoofd-stuk. Blitum, Amaranthus, Maijer en Fluweel-bloemen.

WY sullen hier van de vyf bekendste soorten melden, alhoewel de twee laatste onder de naam van Amaranthus reeds beschreven zyn. D'eerste dan is het groote Maijer: dit heeft een ronde struik van twee of dry voeten hoog, hebbende verscheide zyd-takken; de bladeren zyn spits, gelyk als van de Melde, maar groender en effender: de bloemtjes en het zaad, wasschen aan de toppen der takjes druifs-gewys, in ronde platte velletjes: de wortel schiet diep in d'aarde, niet sonder verscheide veselingen.

De kleine Maijer wast soo hoog niet: sy koomt schielyk met een groen stammetje voort, die sig in verscheide zyd-takjes verdeilt, bewasschen met verscheide lange, (dog smalder dan van de voorgaande) blaadjes. De bloemtjes zyn donker rood, en 't zaad wast als van het groote Maijer. De wortel is mede veselagtig.

De derde is de groote roode Maijer, (alhoewel beide vorige soorten mede rood gevonden werden)

[p. 127]

maar dese is alleen van stam en takken rood; de bladen bruin groen, en wat na het rood hellende, als mede het zaad. Dog de koleur van de kleine Maijer, is ganschelyk bloed-rood, gevende een purper koleurig sap.

Een andere soort is 'er welkers bladen niet alleen groen zyn, maar daar en boven nog met geele en schoon-roode vlekken verciert, en werd in de Hoven om zyn cierlykheid geoefent, daarom noemt men die ook Papegays-kruid.

De andere twee soorten, hebben wy onder de naam van Amaranthus begrepen.

Sy wasschen op onbebouwde plaatsen; in Tuinen en onder de Moes-kruiden. Sy bloeijen de meeste Somer door.

Sy konnen by de Moes-kruiden gebruikt werden, in de plaats van Beet, alsoo sy den buik week maken: maar veel gebruikt, segt men, dat sy braken verwekt. Met het sap van de roode soorten kan men schryven.