Die vlugge haasjes

[p. 8]

Bij 't Beekje.

't Was een warm, vermoeiend werkje,
Oef! - ze konden haast niet meer,
Maar het kleine muzikantje
Speelde steeds wat anders weer.

Och, dat vroolijk danspartijtje
Kwam de bloempjes slecht te pas,
Met hun mooi versierde kopjes,
Lagen ze vertrapt in 't gras.

Ook de bonte paddenstoelen
Kwamen nog in groot gevaar.
Maar ze bleven toch, gelukkig,
Ongedeerd nog bij elkaar.

‘'k Schei er uit!’ riep Trientje hijgend,
‘Eerlijk waar, ik puf er van,
Wil je nog een deuntje blazen,
Best, dan doe je 't maar, hoor Jan.’

‘'k Zou je lekkertjes bedanken,
'k Ga weer verder!’ riep de guit,
En hij huppelde z'n zusjes
Al een eindje weer vooruit.

‘Weet je wat, we gaan naar 't beekje,
Daar is 't fijn en lekker frisch,
Kom vooruit!’ riep Jantje vroolijk,
‘Doen, wie of er 't eerste is?’

Hanneke en kleine Trientje
Gingen haastig er vandoor,
Jantje won het, maar die slimmerd
Was z'n zusjes immers voor.

[p. 9]