Liefde en ballingschap. Brieven 1795-1797

Brieven 1795-1797

Bilderdijk aan zijn geliefde. Londen, 13 maart 1797

Aanbedene van mijn hart! Ik merk dat meneer Texier uit is, en ik ben bang dat het mogelijk is dat hij niet terugkomt voor vanavond. Met dat alles kan ik niet weerstaan aan de ingeving van mijn hart om aan mijn enige liefste te schrijven. Maar wat kan ik je schrijven, mijn lieve, mijn aanbeden engel! Kan ik in dit briefje de gloed van mijn onuitblusbare liefde uitdrukken? Ach, als het mogelijk was, zou je dat niet als een verwijt opvatten - ! Zou je het lezen zonder getroffen te worden door enig schuldgevoel van dat zachte hart, dat gemaakt was om medelijden met mijn smart te hebben en niet om die te vermeerderen met wreedheid en ongevoeligheid-of tenminste getroffen te worden door een vruchteloos gevoel van compassie, te zwak om de wil te buigen? - Maar nee, ik zal je niets verwijten, ik kan het niet; mijn hart zou doorboord worden door elk woord dat het jouwe zou kunnen aantasten. - Liefste engel! Ach, zelfs in de wreedheid waarover ik me beklaag, ontdekte mijn hart met de hulp van de roep van mijn verlangens de zoete stem van de liefde en dat is weldadig. Smoor

[p. 211]

die stem niet, die voor mij is gaan klinken, mijn aanbedene. Onderdruk haar niet! Luister naar haar oproep, en laat je leiden door wat zij verzoekt! Kijk naar de ongelukkige minnaar, wiens leven, wiens hele heil in jouw handen ligt, en die zichzelf opoffert aan die bescheidenheid, die beschroomdheid (want hoe zou ik die durven noemen met de naam die ze verdient?) van jouw angstige ziel, en aan de fijngevoeligheid van zijn eigen hart. - Ja, het leven is onmogelijk voor mij, als geen zekere hoop mijn verzwakkende geest ondersteunt-maar ik kan sterven en de hand aanbidden die me kon redden, ware de beschroomdheid niet onoverwinnelijk. Ik heb respect voor die beschroomdheid, ik heb er eerbied voor, zelfs al ben ik er het slachtoffer van. - Adieu mijn enige liefste. Als er enige troost in je lieve hart is om te geven, ach schenk die aan mij, die het nooit meer nodig had dan nu. Vaarwel!

Maandag 3 uur.