Leven, ach! Wat zijt gij toch?

Het Spaans en 't Frans aant.

En gij, o spruit van 't zelfde groots Latijn,
waar 't oost in gloort met avondwederschijn,
en 't fier Romeins met stug Vandaals verenigt,
van 't noord gehard, door zuiderlucht gelenigd;
u minne ik meê in d' echten adeltrots
en stoute moed des oorlogshaften Goths. -
Maar weg met u, o spraak van basterdklanken,
waarin hyeen en valse schakals janken;
verloochnares van afkomst en geslacht,
gevormd voor spot die met de waarheid lacht;
wier staamlarij, by eeuwig woordverbreken,
in 't neusgehuil, zichzelf niet uit durft spreken;
verfoeilijk Frans, alleen de duivel waard,
die met uw aapgegrijns zich meester maakt van de aard!

1822