De dichtwerken van Bilderdijk. Deel 14
(1859)–Willem Bilderdijk–
AuteursrechtvrijVrolijkheid.Ga naar voetnoot*Wie is er die ons 't lied
Verbiedt,
Waar vreugde en lust in klinken?
De blijde vogel zingt op 't nest,
En de Engel boven 't luchtgewest
Waar zon en starren blinken.
Een vrij en onbeklemd gemoed,
Gezond en vrolijk bruischend bloed,
Is meer dan schat en overvloed,
Die ons by 't graf ontzinken.
Hoe 't nijdig oog een dronk
Belonk',
Geen wijsheid zal dien wraken.
Het roosjen drinkt by 't morgengraauw
Zijn frisschen teug van d' uchtenddaauw
Met nieuw gebloosde kaken.
Het wolkjen drenkt het scheutig gras,
De grond het wortlend veldgewas,
En 't vischjen dartelt in den plasch
By 't schroeiend zonneblaken.
| |
[pagina 37]
| |
Ook d' eerbren kus ontzegt
Geen Recht.
Het frissche lenteluchtjen
Kust argloos bloem by bloemtjen rond,
En 't biedt het koontjen aan zijn mond,
En lept zijn liefdezuchtjen.
Een lieve kus in deugd en eer
Op 't maagdenlipjen zacht en teêr
Doet aan 't onschuldig hart geen zeer,
By 't zedig zielsgenuchtjen.
Slechts kort is 't vrolijk uur
Van duur,
Een losse greep van 't leven.
't Is eenmaal Jeugd, en eenmaal Lent';
Welhaast is 't spoedend jaar ten end,
Geleend is 't, niet gegeven!
't Is alles voor een korte stond;
Het zwelgziek graf ontsluit zijn mond,
En 't spooksel wemelt om ons rond,
Waar oud en jong voor beven.
Hem zien we in 's levens zoet
Te moet',
En welkom moet hy heeten.
In 't dankbre smaken van 't genot
Vereeren we U, weldadig God
In 't eeuwig licht gezeten!
Geheel ons aanzijn dag en nacht,
(Wat om of met ons grijnst of lacht)
Verbreidt Uw goedheid by Uw macht,
Met opgeruimd geweten!
Naar 't oud Allemannisch of Zwaabsch.
1824.
|
|