De dichtwerken van Bilderdijk. Deel 14

Tijdverveling.
(Op gegeven rijmklanken.)^*

Zeg my wat is tijdvervelen

Waar zoo menig over klaagt? -

Wel u die 't onwetend vraagt!

't Is een pijnlijk zelfontstelen,

't Slimste spook dat iemand plaagt.

't Is een ziekte, niet te heelen

By die ze eenmaal met zich draagt;

Zweep, die elk in 't ronde jaagt,

In gedurig zielsverkwelen;

Adder, die de rust verknaagt: -

* Navonkeling I, 107.

[p. 11]

 

Vrucht van leêge bekkeneelen

 

Nooit van 't spinrach uitgeraagd,

 

Als, voor 't zelfgevoel vertsaagd,

 

't Hart aan bloote schimtafreelen

 

Welzijn en vertrouwen waagt: -

 

 

 

Onbestemd verlangen-telen

 

Als de ziel zich-zelv mishaagt,

 

Van verholen lust belaagd,

 

Wreevlig om zijn lotbedeelen;

 

Nevel, waar geen licht by daagt.

 

 

 

't Is Verbeeldings woelig spelen,

 

(Maar, door werkloosheid vertraagd,)

 

Zonder dat haar poging slaagt,

 

Als zy 't leed wel zoekt te streelen,

 

Maar geen kwelling van ons vaagt.

 

 

 

Zalig, God, in Uw gareelen,

 

(Gy, die in ons lot voorzaagt!)

 

Als Gy onze zwakheid schraagt,

 

En naar 't Edelst der Juweelen¹

 

't Zich mistroostend hart vergraagt!

 

 

 

1824.

1 Jes. LXI, 10.