De dichtwerken van Bilderdijk. Deel 13

[p. 264]

Aan iemand, niet te noemen.^*

Carmine quid carpis, qui nunquam carmine laesit,

Cui numeri insontes, et sine felle placent?

Unum te cruciat, quod vulgi a moribus absim;

Hincque meis tendis moribus insidias,

Meque remordentem ouperes tua cernere contra?

Nunquam hoc efficies, candida Musa mea est.

Wat hoont gy me in een vers, wiens verzen nimmer kwetsen;

Wiens pen onnoozel is, en nooit met gal gedrenkt?

Of haat ge me in uw hart als een' dier Ouderwetschen

Die ge uit Verdraagzaamheid in eer en aanzien krenkt? -

Ja, 'k ben gevoelens vreemd als thans de tijden kweken;

'k Bestrij ze, en laat niet af, waar 't God en Waarheid geldt;

Doch waan niet, dat me uw schimp mijn vast besluit doe breken:

‘'k Vereeuwig door mijn vers geen hondsvod die my scheldt.’

1820.

* Sprokkelingen, 152.