De dichtwerken van Bilderdijk. Deel 13

[p. 36]

Sultan Thogrul Ben-Arslan.^*

Van woede, en waan, en wijn, tot barstens opgezwollen,

Vliegt Thogrul van zijn' disch op 't brieschend oorlogsros,

Rukt in op 's vijands macht met wagglend zuizebollen,

En zwaait aan 't hoofd zijns volks een zware legerknots.

‘Mijn oog scheppe in mijn heir een edel zelfbetrouwen,¹

(Dus schreeuwt hy zingende uit, in dichterlijke taal.)

Mijn arm zal met één slag geleedren nederhouwen,

En oopnen aan mijn volk den weg ter zegepraal!

Mijn arm zal met één slag’ - Hy heft den arm naar boven,

Slaat, rennend, blindlings toe, en treft zijn eigen paard,

Dat plotslings met hem stort, en, uit den zaâl gestoven,

Is hy, hy-zelf, de prooi van 't eerstgetrokken zwaard.

1793.

* Verspreide Gedichten I, 87.

1 Verzen uit een toen algemeen bekend Oostersch Dichtstuk.