De dichtwerken van Bilderdijk. Deel 13

Leven.^*

Siert het frisse rozebloed,

Tooit des krokus gouden gloed,

Bollen wang, en hairen;

Koomt een halfvoltrokken eeuw

Met des levens wintersneeuw

't Wagglend hoofd bezwaren: -

Hult de kriekende ochtendstond

't Lachen van den kindermond

Met aanminnig blozen;

Legt het flaauwende avondlicht

Zilvren glinster op 't gezicht

Van den tandeloozen:

Neemt het lichaam toe of af,

Rijst het, duikt het naar het graf;

Zegt niet dat we leven:

Door zich-zelve te vergaan

Is te strijdig met bestaan,

Om het naam te geven.

1788.

* Verspreide Gedichten I, 29.