De dichtwerken van Bilderdijk. Deel 12

[p. 438]

Hamlets bekende alleenspraak

Na Shakespears Engelsch gevolgd.^*

Zie daar de vraag: te zijn, of niet te zijn. -

Is 't eedler, in 't gemoed de scherpe pijn,
Door 't wreed geval ons aangedaan, te lijden?
Of voegt het ons, het Noodlot te bestrijden,
En, moedig, met de wapens in de hand
Te dwingen door een' wakkren tegenstand? -
Wat is de dood? - Een stil, gevoelloos slapen:
Niets meer. - Een slaap, die 't hartzeer enden doet:
Die 't leed, dat ons ten erfdeel schijnt geschapen,
Den stervling door een zachte rust vergoedt.
Het einde, de voltooijing van ons leven,
Waar na met recht de brave wenschen mag: -
Wat kwaad, zoo we ons der sluimring' overgeven,
Bezweken door de hitte van den dag?

De dood, een slaap! - Maar mooglijk droomen tevens!

Helaas! - dit is de hinderpaal alleen.
De droom, dien ons, na d' overgang des levens,
De doodslaap schetst, doet ons te rugge treên.
Dit is de schroom, die 't onheil onzer dagen
Zoo rekt: die onze ellenden zoo verlengt.
Wie, anders, zou de smaadheên ooit verdragen,
Waar 't wufte lot ons leven meê vermengt?
Wie kon 't gezag van trotsche dwingelanden,

* Verspreide Gedichten II, 164.

[p. 439]

 

Wie, 't schamel lot der armoê ondergaan?

 

Wie, met geduld de wetten aan zien randen,

 

De onnoozelheid en 't heilig recht verraân?

 

Wie kon het wee van 't minnend hart verkroppen,

 

Wiens tederheid gesmaad wordt en veracht?

 

Of wie, verdienste onwaardig zien verschoppen?

 

Zoo 't bloote staal ons tot gerustheid bracht.

 

Waar is de dwaas, die met gekromde leden,

 

Dan onder 't zwaar en drukkend levenspak,

 

In angstig zweet, en morrend ongemak,

 

En hooploosheid, nog langer voort wou treden? -

 

 

 

Maar ach! dat naar en twijfelbaar verschiet,

 

Door 't voorgordijn der duistre dood betoogen:

 

Dat vreemd gewest, dat onbekend gebied,

 

Waar uit nooit mensch weêrom heeft keeren mogen:

 

Dat aaklig rijk verbijstert ons 't verstand.

 

Dus tortsen wy de ons opgelegde plagen

 

Veel eer gedwee in 's levens ijzren band,

 

Dan elders 't onbekende na te jagen. -

 

't Geweten maakt dus bloodaarts van elk' een:

 

't Natuurlijk rood der vurigste besluiten

 

Verschiet, verbleekt, en dit besef-alleen

 

Weet elke stoute daad met d' eersten wenk te stuiten.

 

 

 

1783.