De dichtwerken van Bilderdijk. Deel 11

[p. 363]

[Voorzang voor het tweede deel der ‘Rotsgalmen’.]^*

‘Zijn dit verzen waar een Dichter

Lof en lauwerblaân van hoopt,

Of de Onsterflijkheid meê koopt? -’

Neen, die wint men eindloos lichter

In deze Eeuw van razerny:

Vlei haar slechts in al haar zotheên,
Kniel voor de opgeworpen Godheên,

Heb de schreeuwers aan uw zij',

En uw krachtelooze vaerzen,
Stappen ze in Dragonders laarzen,

Zijn verheven Melody.

Neen, ook zelfs in wijzer dagen

Dong een droomig Grijzaarts lied

Naar Permessus eerloof niet,

Waar men sprongen voor moet wagen.

Neen, ik kruip maar langs den grond,

En by zoo veel Dichtrenzwermen
Wier trofeên mijn kachels warmen

By de winteravondstond,

(Vraagt niet, of door eigen hitte
Die hun Febusstoom bezitte,)

Brom ik slechts ter halver mond.

Wacht dus, Vrienden, in mijn galmen

't Klaatren van trompet noch Luit

Dat op zwerk of muren stuit;

Wacht geen tjilpend zoet der halmen

Dat wellustige ooren streel';

* Rotsgalmen II, 96

[p. 364]

 

Neen, verwacht slechts zielsgevoelens,

 

Na een leeftijd tobbens, woelens,

 

Voor eens menschen kracht te veel,

 

Nu wanhopig, dan te vreden

 

Doorgeworsteld, doorgestreden,

 

Uit een langverstramde keel.

 

 

 

1824.