De dichtwerken van Bilderdijk. Deel 10

Thomas Morus.
Aan een kunstschilder in Londen, die my schilderen zou.^*

De groote Britsche Kancelier,

Zoo eerlijk en geleerd als fier;
'k Meen morus, d'overalbekende,
Die 't leven op het kerfblok endde:
(Gy weet, dat deugd en kunde juist
Niet altijd in paleizen huist,
Maar somtijds ook in boei en banden
Kan zitten met gevouwen handen!)
Wanneer de Barber tot hem trad
Terwijl hy in den kerker zat,

* Nieuwe Dichtschakeering II, 105.

[p. 359]

 

Zei: ‘Sir, ge koomt gelijk ontboden,

 

Want, zeker, 'k had u wel van nooden.

 

Maar 'k leg reeds sints een week vijf zes

 

Met koning Hendrik in proces,

 

Aan wien mijn hoofd zal toebehooren?

 

En, 't zij gewonnen of verloren,

 

Voor dat ik d'uitslag heb verstaan,

 

Doe ik er vast geen kosten aan.

 

Want al mijn leven zou 't my spijten,

 

Mijn money aan iets weg te smijten

 

Dat ik in dees gesteltenis

 

Niet weet, of 't wel mijn eigen is,

 

En daar, die met den kop ging strijken,

 

Zich tot mijn spijt, meê zou verrijken.’ -

 

 

 

Voor my, indien ik 't zeggen zal,

 

Ik ben in 't eigenste geval;

 

Hoewel het, onder reverentie,

 

Niet om mijn beurs is, maar conscientie,

 

Dat ik my zoo belemmerd vind,

 

En t' uwaart toevlucht neem, mijn vrind.

 

Mijn hoofdhair groeit by ieder adem

 

Iets minder dan een halve vadem,

 

En maakt aan mijn Hamburger pruik

 

Van achtren zulk een ronde buik,

 

Dat Londens faam met honderd tongen

 

Reeds uitroept, dat zy haast zal jongen;

 

Zoo dat ik, als het verder gaat,

 

Niet meer verschijnen kan op straat,

 

Ten zij ik, tot verhoê van schanden,

 

Het overgeef in Dresser's handen:

 

Want 'k wenschte me om geen warelds ding,

 

Gelijk het aan Paus Jut verging;

 

En 'k zou my vast ter dood toe schamen,

 

Van onderweg op straat te kramen.

 

Dus, had ik u mijn arme hoofd

 

Niet onlangs tot model beloofd,

 

Gy zoudt my thands ge-dress'd ontmoeten,

 

En niet, of voor een ander groeten. -

[p. 360]

 

Maar wijl, na mijn beloftenis,

 

Mijn hoofd aan u verbonden is,

 

En, met dat hoofd, de graauwe vlechten,

 

Die met den wortel daar in hechten,

 

En ik, zoo verr' ik 't recht nog ken,

 

Daar dus geen meester meer van ben,

 

Zoo acht ik noodig, u te vragen

 

Hoe ik mijn hoofdhair thands moet dragen?

 

Het zij dan, met of zonder wig?

 

Gepapiljotkruld als een pig?

 

Met krêp? toupet? gebrand? geschoren?

 

Gekamd naar achtren, of naar voren?

 

Of wel in d'Oud-romeinschen stijl,

 

Zoo als op 't borstbeeld van Virgyl,

 

En wat men ons voor Brutuskoppen

 

Gewoon is in de hand te stoppen?

 

Of mooglijk, naar den vroegsten trant

 

Van 't langvergeten Griekenland;

 

Zoo als Laocoön by voorbeeld?

 

Of hoe gy 't anders nuttigst oordeelt?

 

Op dat ik niet uit misverstand

 

Mijn handen deerlijk daar meê brand',

 

En nog wellicht in later tijden

 

Daar over een verwijt moog lijden,

 

Dat ik uw uitgezocht model

 

(Waar ik zoo weinig prijs op stel,

 

Dat ik voor my het zonder pruilen

 

Wel voor een beter zou verruilen,)

 

Ten trots' van uw verkregen recht,

 

Gants eigendunklijk heb verslecht.

 

 

 

Ik bid u dat gy me uw bevelen

 

Hierover gunstig meê wilt deelen,

 

Die ik, met hair, met pruik, met al,

 

Trouwhartig onderhouden zal.

 

Londen.

 

17 3/11 96