De dichtwerken van Bilderdijk. Deel 10

Aan miss Schweickhardt
In Andwoord.^*

Neen! 'k deel met heel mijn ziel, begaafde Catharijne!

In 't verontwaardigd hart, dat in uw' feestzang¹ spreekt.

Hoe lief, hoe zacht dat hart uit hemelsche oogen schijne,

't Bezwalkt hun luister niet, wanneer gy de onschuld wreekt.

De ontaarden² treffe in 't hart de bliksem uwer zangen!

Geslingerd van uw hand, doordring' hy merg en bloed!

De teedre Melpomeen, met tranen op de wangen,

Wet ook den dolk der wraak, al siddert ze in 't gemoed.

* Nalezingen I, 53.

1 't Dichtstuk op 8 Maart 1796.

2 De Hollandsche naampatriotten.

[p. 349]

 

Vaar voort! zoo grootsch een drift heeft recht uw borst te ontgloeien.

 

Oranje, de eer, de deugd, de godsdienst lacht haar aan,

 

En Neêrland roept verrukt, by 't rammlen van zijn boeien:

 

‘Ziedaar hoe 't Englen voegt, den Hemel voor te staan.’

 

 

 

17 3/14 96.