De dichtwerken van Bilderdijk. Deel 10

[p. 344]

Op 't schip Het Rendier,
behoorende aan Kapitein Christiaans.^*

Laat Lapland vrij op 't vlugge rendier roemen,

Dat als de wind langs sneeuw en ijsschots glijdt!

Dit Rendier eischt een' krans van waterbloemen,

Dat met zijn' boeg den rug der baren snijdt.

Met sneller vlucht in de aangeschoten wieken

Dan 's rendiers klaauw van 't glad gebergte schuift,

Slaan avondkim en blozend uchtendkrieken,

Zijn renspoor gâ, als hy door 't pekel stuift.

Geen bruine mosch van Lodaas dorre streeken,

Geen bleeke bast van d'opgeschoten den,

Behoeft hem kracht in 't matte lijf te kweken,

Dat niet bezwijkt in d' uitgestrektsten ren.

Op uwen wenk gehoorzaam aan zijn toomen,

Vliegt hy gedwee van d' onrustvollen Theems,

Naar rijken Taag, naar Ibers groene zoomen,

Of zoekt met u een schuilplaats over de Eems.

Toch hunkert hy, wanneer hy onder 't spoeien,

Het Hollandsch strand van zoo naby herkent,

En kon hy slechts, gy zaagt zijne oogen vloeien,

Wen gy den koers voorby den Helder wendt.

ô Christiaans! dat wy het heiluur zagen,

Dat Holland weêr zijn krib moog zijn en stal!

Dat mast en roer den prinsenvlag mogt dragen,

En d' ouden vaan u toeloeg van den wal!

* Nalezingen I, 53.

[p. 345]

 

ô Zie dien dag, ja zie hem spoedig rijzen,

 

En al uw vaart gezegend van omhoog!

 

Wy danken u, voor uwe gunstbewijzen,

 

Geef gy den dank aan Gods voorzienig oog!

 

 

 

Aan boord van 't schip het Rendier,

 

op den Theems liggende.

 

 

 

17 5/16 96.

 

 

 

Ex tempore en gedrongen.